Het Belfort. Jaargang 5

[p. 304]

Golgotha.

DUISTERE wolken betrokken het luchtruim,

Hulden het kruishout in damp en in zwart.

't Sombere westen een vuurstreep betrok,

Werpend op 't schandhout haar gloeienden schijn...

Met naaglen de handen en voeten doorboord

Daar de Godmensen hong

En Hij stierf voor de zonden der menschen.

't Kruis stond in de rotsen gespijkerd. Omlaag

Woelde de draak. Bliksmende stralen van vuur

Schoot hij uit de oogen; zijn sparrende muil spoog

Zwadder en vlammen en stinkenden koolsmook.

Hij kronkte den staart, trachtend den Heiland

Met de vlijmende tong

Te doorsteken en dieper te wonden.

Uit de wonden van handen en voeten en hoofd

Droppelen bloed op den kop van den heldraak

Als gloeiende sintelen kletsten ter neêr.

En die duivel zich kronkelde en sissende kroop;

Spuwende vuur, beet hij in rotsen en hout.

En de Godheid stierf

Op het schandige hout voor de menschen.

En de Godheid stierf voor de menschen. Zij hief

Smeekende de oogen omhoog, wijl goddelik vocht

Sijpelde neêr uit de wonden van 't hoofd, door

Dorens der puntige kroone geboord, die de wang

En het beenderig lijf streepten met bloed, bloed...

Haar werk was gedaan,

Sterven Zij ging voor de volken der aard'.

[p. 305]

 

Huilende duivelen vlogen, of te vergeefs

 

Knoegen aan rotsen en aarde, gehuld in

 

Wolken van vlammen en smoor. En de Heldraak

 

Knarste de tanden in stukken en brak de tong.

 

En wijl Hij machteloos 't Kruis wrong met den steert

 

Zuchtte de Heiland:

 

‘Het is volbracht...’, boog 't hoofd en was dood.

 

 

 

't Hellegevaart' tuimelde neder in 't diep

 

Van de kolken, verdreven door 't Engelenheir.

 

Bliksems doorflitsten het zwartende luchtruim;

 

Donderen ratelden bij windengehuil,

 

Rotsen die borsten en baarden een vuurzee,

 

Met stinkenden smoor

 

En verzwolgen de tierende duivlen.

 

 

 

't Was het laatste gekamp van het kwaad en het goed,

 

Van het zwart met het licht, van hemel en hel.

 

En de listige slang versmachtte in den kolk,

 

Met den koppe verplet door een Vrouw en haar Zoon.

 

Christus verwon en de menschheid was vrij!

 

Hij stierf aan het Kruis!

 

't Bloed van een God dempte de zonde.

Antwerpen.

Piet Van Assche.