Het Belfort. Jaargang 1

[p. 306]

De Leuvensche Halle.

DE Leuvensche Halle is, buiten allen kijf, een der merkwaardigste gedenkstukken, die ons van de Vlaamsche bouwkunde uit de veertiende eeuw zijn overgebleven. De machtige omvang van het gebouw treft den geest door zijne statige grootschheid tevens en zijn strengen eenvoud.

Luidens een opschrift aan den hoek der Zeelstraat, werd de Halle opgericht in 1318. Zij diende tot lokaal aan de machtige gilde der lakenwevers.

De voorgevel is langs de Zeelstraat, alwaar men binnentreedt door eene hooge en breede poort, die zeer eigenaardig werd versierd. In den aanvang had de Halle geene verdieping. Boven de poorten bemerkt men eene reeks nissen, die een zeer schilderachtig uitzicht hebben. Boven deze nissen werden vensters uitgespaard, die licht gaven aan bovenkamers, ten gebruike der leden van het weversambacht. Het raam dezer vensters was van hout en verbeeldde een kruis. De ruitjes waren in looden riggels gevat. Te oordeelen naar den stijl van den voorgevel, moet het dak spits-vormig zijn geweest.

Het gansche gebouw beslaat een langwerpigen vierhoek. Op iederen hoek verhief zich eertijds een steenen kloktorentje.

Laat ons nu binnen treden. Wij bevinden ons in eene ruime zaal, die door eene reeks rolronde kolommen in twee gescheiden is. Deze kolommen steunen

[p. 307]

op veelhoekige voetzuilen, en dragen kapiteelen, die omkroond zijn met sierlijk loofwerk. Deze versiersels echter zijn niet gelijkvormig; deze zijn tweedeelig, liggende het een boven het ander; gene daarentegen maken een enkel geheel uit. Van waar dit verschil? Al de kunstlieden werkten niet volgens een zelfden stelregel. De jongeren hielden aan eene nauwkeurige verdeeling der onderscheidene voorwerpen, terwijl de ouderen lust schiepen in vermengde versiersels, welke in kunstige kronkelingen dooreenstrengelden. Op deze kroonstukken rusten groote volmaakte bogens. Men bemerkt er ook slotversieringen op, die dienen tot steunsels aan de uiteinden der groote balken van de zoldering.

Het gedeelte der groote zaal rechts van de uitgangspoort is ongeschonden tot ons gekomen. Dank aan de kundige zorgen van den kanunnik Reusens, hoogleeraar der hoogeschool, werd het in 1874 ontlast van de zware kalklaag, waar men het in de vorige eeuw mede bepleisterd had.

De machtige gilde der lakenwevers ging te niet in de bloedige oorlogen van graaf Wenceslas. Dientengevolge werd de Halle schier verlaten. Edoch, in de XV^e eeuw ging de Hoogeschool er in zetelen, en in 1680 bouwde men er de verdieping op, die heden nog bestaat.

Men vindt, op den buitenmuur der Halle, twee opschriften betrekkelijk het oprichten van dit gebouw. Het eerste staat aan den hoek der Namensche straat, nevens de Krakenstraat. Beide opschriften luiden aldus

Mestere Jan Stevens en Mestere Art. Horen en Mestere Goert Raes. Dese III Mesteren begonste dese Halle int jaer ons here MCCC XVIII smaendachs na beuloken paschen.

K. Brants.