De Beiaard. Jaargang 2

[p. 524]

Kerstnacht

't Woud is warm van wit geveder,
dicht gepluim wuift heen en weder
als een kalme, blanke zee
in den wijden wintervree.

't Woud is stil van vreemd verlangen,
zulke zoete zuchten hangen
bevend in het bleek geboomt',
heel met perelen gezoomd.

Zwaar gehuifd staan alle stammen,
hoog gekuifd de kuische kammen,
en de sneeuw zijgt langzaam, zacht
in den klaren winternacht.

Waaiend-wijd werpt hij de vlokken
over gevels, over nokken,
en hij kleedt de leege straat
in een vlekkeloos gewaad.

Boven 't dwarrelend gewemel
droomt de vrede van den hemel,
langs 't verloren winterpad
schuilt het laatste dorre blad.

Ergens ver klinken er klokken
door het vliegen van die vlokken,
zuiver-hel en zuiver-zacht
als een kinderstem die lacht....

Celine Klinkenbergh