De Beiaard. Jaargang 1

[p. 519]

Liederen eener lente

III

Daar staat een beedlaar vóór Uw deure,
die moede en verre reis verraadt;
kom hem met zoete woorden beuren,
vóór hem de laatste kracht ontgaat.

Hij klopt met ongeduld'ge handen,
en smeekt wat stilte wedersmeekt;
doe open eer door de avondlanden
de wanhoop van zijn kreten breekt;

eer hij zijn eigen hart gaat haten
omdat het zóóveel heeft bemind,
of 't plots, gebroken en verlaten,
beschreien gaat gelijk een kind;

eer hij zijn fijngevoeligst denken
gaat martlen met verbeten spijt,
eer hij zijn koorts'gen mond gaat drenken
met spot van eigen bitterheid;

eer hij zijn moede en dwalende oogen
van alle laatre liefde keert,
en zoekt in bittre vrouwenlogen
te dooven smart van zielsbegeert!

Doe open voor hem wrok doorgriefde
en jaagt door dreigende' avond voort;
hier staat de bedelaar der liefde,
die hunkert naar uw noodend woord.

[p. 520]

IV

Laat me in 't licht van uw genade
treden lijk een dolend kind,
waar ik langs verdwaalde paden
eindlijk uwe woning vind.

Open mild uw liefderijken
voor een hart dat zoekt en lijdt;
Wil me traag uw lippen reiken
zonder rouw of stil verwijt.

Laat me uw adem voelen mogen
elken avond om mijn haar,
laat de zegen van Uwe oogen
rusten op mijn oogenpaar.

Temper 't licht: ons woorden rijzen
rijker in de schemering;
zacht zal voor onz' blikken deizen
weemoed van herinnering.

Laat de weelde van deze uren -
droomdoorzongen werklijkheid, -
om ons beider hoofden duren
tot de late nacht ons scheidt.

Aug. van Cauwelaert