De Beiaard. Jaargang 1
(1916-1917)– [tijdschrift] Beiaard, De– Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd
[pagina *23]
| |
[pagina *24]
| |
Deo gratias
| |
[pagina *25]
| |
Heer!
‘Dank’, het is zoo schoo-ne een spre-ken,
'k voel mijn hert van lief - de
bre - ken,
als ik zeg-ge en zuch - te, teer:
dank zij de Heer!
| |
[pagina *26]
| |
Heb-be ik ooit on-vriend'lijk-he-den,
scher-pe en zon-der schuld ge-le-den,
't woord ver-doof-de 't lij-den zeer:
dank - zij den Heer!
Wilt elk-een zijn
| |
[pagina *27]
| |
kwaad uit boe-ten
en, ge-troost, dit le - ven zoe-ten,
dat hij 't wel van bui-ten leer':
dank zij den Heer!
Blift men hier u lief-de ont-ge - ven,
zet uw oo-ge op
| |
[pagina *28]
| |
't an - der le - ven,
nooit ge-wan-hoopt, zeg veel - eer:
dank zij den
Heer!
Dat de goed-heid Gods ge - pre - zen
zij, zoo
| |
[pagina *29]
| |
nu zoo ooit na - de - zen,
en zeg - ge ie - der im - mer meer:
dank zij den Heer!
dank - zij den Heer!
|
|