Beclach van Joncheer Jan van Hembyse
(1839)–Anoniem Het beclach van Joncheer Jan van Hembyse–
Auteursrechtvrij
[pagina 1]
| |
Het Bechlach van Joncheer Jan van Hembyze.
| |
[pagina 2]
| |
In 't jaer 77 maeckte ick een heymelyck verstandtaant.
Met menighen calant van cleynder protectie,
Die hingh my aen seer abondant,
Want stads privilegie scheen gheel myn affectie.
't Casteels ruine siet myn electie,aant.
Om soo den voet te cryghen in staete.
Croovelde en Borluyt waeren in myn subjectie,aant.
Al voor het gemeente, was den roep, en niet voor myn eyghen baete,
Den 27 october, binnen de Ghendtsche saete,aant.
Wierden groote catten en papegayen door my ghevanghen,
Die ick noyt ontslaeckt hebbe, al hadden sy groot verlanghen.
Noch niet ghenoech naer myn phantasie,
Met grooter hooveerdye hebbe ick my hooft ghemaeckt
Van Achthien Mannen der privilegien partye,
Ende der overheyt dienst wiert door my ghestaeckt;
Haet en nydt is langhs soo meer in my gheblaeckt,
Mits dat ick Ryhove hadde tot mynder assistentie.aant.
Den prince is blydelyck te Ghendt gheraeckt,aant.
En my als burghemeester ghegeven stadts credentie.
Om ander meer religie was al myn intentie,
Soo wel ghebleken is aen alle myne kueren;
Maer Godt was't bekent, hoe langhe dat sou dueren.
| |
[pagina 3]
| |
De rycke catholiecke hebbe ick seer ghehindert,aant.
De cloosters vermindert, op den Sinxendagh,
Doen breken en raseren, in stucken ghesplintert,
Rooven en pilieren, dat 't elck sagh;
De muncken doen claeghen met een aenslagh
Deur oneerbaer feyten van my bedreven.
Kinders met den brande betaelen het ghelach,
En andere in vanghenisse deur my gheleghen,
Naer heurlieder doot was ik gheneghen,
Niet soeckende henlieden te brengben tot staete,
Want bloet te sturten ik vooren hadde.
De vier ordenen dus beroert en uytgejaeght,aant.
Het dient ghewaeght, hebbe ick in 't openbaer
Die nieuwe religie, de welcke menigh behaeght,
Doen preken in cloosters, veel vremde maeren.
Al myn partyen hiet men verraĉren,aant.
Deur de Ghendtsche wachte van my ghestelt,
Die niet en sochten dan anderlieden goedt en gheldt,
In de waepenen sonder noodt hebben sy dickmaels gheloopen,
Die nu deerlyck ligghen in hoecken ghecropen.
De edelmannen waeren kerckhuylen, al vielt henlieden swaer,
Want den edeldom bracht ick in myn ghewelt.
| |
[pagina 4]
| |
Noch niet ghenoech, maer den 24 dagh van oeste,aant.
Als verwoeste op S.te Bartholomeusdagh snel,
Was't dat men alle kercken te breken begoeste,
Deur mynen quaeden wille en gheboden fel.
Myghem hier inne heeft hem ghequeten wel,
Ende het vendel van Suca sagh men bestaenaant.
De hooftkercke des stadts, de papen synder rebel;
In 't clooster van S.te Pieters was oock het beste spel,
Geen kercken soo groot dit spel conden ontgaen.
Den draet had ick ghesponnen, het ghemeente moesten knoopen,
Veele mochten noch wel met den halse bekoopen.
Alle kerckjuweelen hebbe ick ten buyte ghegeven,
Weert boven schreven, den quaetwilligen sonder drallen,
Waer by sy my trauwelyck syn by ghevallen,
Maer gout, silver en clocken hebbe ick eerst doen haelen
Om stadts fortificatie quansuys te betaelen,
En den vyandt te doen keeren, het moeste soo gheschien.
Maer volghende de rekeninghe daer sou veel faelen,
Want van langherhandt heb ick my oock voorsien,
Wel dunckende dat ick sou moeten vliên,
Ghemeenelyck siet men ghebeuren sulcke seere,
Die Godt willen wederstaen en haere landtsheere.
| |
[pagina 5]
| |
Dus hebbende de stadt up myn duymke ghedraeyt,
Hebbende ghesaeyt commissarissen om venteaant.
Heergrondt en clooster, 't es princen ooren ghewaeyt;
Soo deed d'Excellentie metten staete niet om te verjentenaant.
Een openbaer liberteyt uytgaen ende prenten,
Jeghens mynen danck ende wille groot,
't Welck heeft ghebeurt in den winter voorleden,
Ende seker ghevanghenen ontvoert half met wederstoot.
Maer van te vooren metten stroppe moesten twee blyven doot,
Als Esseele en den Visch den derden octobre,aant.
Wee hem! die es in vreughde als een andre es povre.
Den 10 van marte es te Ghendt ghebeurt
Religionsvrede, ghescheurt met dulle coppe.aant.
Herrebaut, Moeraert, Haeck, Jaspar hebbe ick bekeurt
Om heyken en fallien te nemen van den toppe,
't Welck sy, eylaecen! wel mochten betaelen metten stroppe;
Al syn se den dans nu hebbelyck ontsprongen,
Commen sy aen 't dwershout niet, soo sullen sy ten soppe
Gheraeken, daer den nachtegael 7 jaren op beeft gbesonghen,
Viant menighe vrouwe heeft haer ter doot ghedronghen
Door vreese van henlieden, als d'onghesinde,
De menighe misvaeren en ghestorven van kinde.
| |
[pagina 6]
| |
Gheduerende de liberteyt het ginck my al teghen,
Of sy spreken of spraecken de geestelycke nacie,
Want den braspot heb ick tot mynder assistentie ghecreghen,
Met Hans Moefmaf die in 't rooven dede groote occupatie.aant.
Meester Pieter Datheen, die clappen kan veel blamatie,
Vulde over alle syden myn ooren wel,
Soo dat de liberteyt duerde een corte spatie,
Mits dat ick ginck maecken veel dieven snel.
Noyt Turcken en vielen de kercke soo fel
Dan te Ghendt deur my ghebeurt de saecke is,
Maer ick dachte een anders ongheluck myn roovers baete is.
Soo cloosters en kercken alomme waeren ghepilliert,
De quaetwillighe gheviert in myn aenschauwen,
Om de rycke liêns goet is menigh middel versiert,
Want wie men roofde men hiet se papauwen.
Al naer de poorterie jocken sulcke adels clauwen,
Die uyt den huyse van Bystiervelt meest waeren ghesproten.aant.
Bets, de Gruytere en Vos deed ick benauwen,aant.
Subtyllyck moesten sy buyten de poorte trotten;
Al de reste meende ick soo wel te cotten
Van capiteyn Mygem, die het bevel van my dus hadde ontfaen,
Angereels en Oomberghe sagh men hem eerst wederstaen.aant.
| |
[pagina 7]
| |
Had ick de poorterie bevel gheheel connen verdryven,aant.
Soo had ick moghen beclyven in gheel myn saecken,
Henlieden en hadde gheholpen, noch clappen, noch schryven,
Nimmermeer en hadden sy in de stadt connen gheraecken.
Ghevoelende de faute, soo ginck ick maecken
Een gheheel wet tot mynder appetyte;aant.
Veel garnisoens door my in de stadt braecken,
En stelde wethauwers, papauwen ten spyte,
En vier commissarissen, vier assisteerden met jolyte,
Als Stalens, Geerolf, Frederick en Canendries,
Die deur my noyt en deden geen verlies.
Mher Gillis Borluyt met de poorterie let,aant.
Hebben myn parreye net by myn partye besleghen
Ten hove by den hoogsten fiscael,
Dat ick princen haet daer deur heb vercreghen.
Dit ghewaer werdende met Dathenum en hebbe niet gesweghen,
Maer liet in druck uytghaen veel injurien groot,aant.
Wantick ghevoelde het ghemeente tot hem waerts gheneghen,
Soo socht ick den prince te doen een wederstoot.
Dathenus op de collaciesoldere met woorden bloodtaant.
Wilde het graefschap van Vlaenderen in het ghemeente boesem laeten,
En my Jo.r Jan van Imbiese synen luitenant maecken.
| |
[pagina 8]
| |
Dathenus raedt magh ick wel beclaghen,
En al myn daeghen met droefheyt bekennen,
Weet, ick naer Brusele met hem track naer syn behaeghen,aant.
Oock Malepard met ons, om Casemirus te winnen,
Jeghens Altelsen danck en d'Excellentie vol minnen,aant.
Om met syn ruyters te slaen de Malcontenten,
Die ontrent Curteryck waeren, en oock te Meenen binnen,
Waer af ik cause ben van alle inconvenienten
Die de Spaenjaerts ghegeven hebben voor renten.
Voor Ryemant hadden symoeten lacten het landt de myne,aant.
Van haerlien blyve ik cause en 't comt nu ten voorschyne.
Somighe dekens met quaet verstandt teghen my stonden,
Hebben ghesonden commissarissen jentelyck,
Syn Excellentie biddende, met heusch vermonden,
Ghendt te assisteren met synen persoon presentelyck,
Maer 't welcke hy ghedaen heeft seer obedientelyck.
Maer ons eerlyck bisschop en dorste niet verbeyen,
Syn Excellentie en wiert niet ghegroet reverentelyck,
Ick en reedt hem niet teghen en Datheen was gaen ryên;
Met somighe dede ick veel smeecken en vleyen.
Geen gratie mochte my van hem geschien,
Den sanck was altyt: hy moet uytter stadt vliên.
| |
[pagina 9]
| |
Nu moet ick claeghen en bidden om ghenade,
Al eyst seer spade, dat ick, op Switsers maniere,
Vlaenderen socht te brenghen uyt valschen rade;
Want ick al den edeldom waende te niet te doen intertire,
En van schoenlappers en mesraepers maecken edelmans dieren.
Niet aensiende het bloedt ghesturt synde in Switserlandt,
Maer sulcken raedt faelende, hoort wat ick crihiere,
Wilde ick Casemiris graeve van Vlaenderen maecken triumphant,aant.
't Welcke niet succederende, belette ick abundant
De staten ghelt te fournieren, selve aenveerdende t'allen hueren,
Waer deur ick cause was van Maestricht treure.aant.
Den wet vermaeckt synde over dicke dinne,
Met verstoorde sinne stelde ick het ghemeente te beenen,
Van my en wilde scheeden vriend noch vrindinne,
Soo was de spraecke, al souden de stede in weenen
Daer deure commen, riep de cryghsraedt ghemeene.
Het hof van den prince wiert oock strenge beset.
Dat Imbiese oppercornel was, riep groot en cleene,aant.
En amonitieheer, ofte het hooft van den wet;
Maer eylacen! met een cleen voorghebodt wert dat belet,
Dat hoorende, vielen myn brieven in d'asschen,
En met lauw water gingh ick dan myn ooghen wasschen.
| |
[pagina 10]
| |
Amonicie, victalie hebbe ick overghegeven,
En druckigh bleven, bestont ick te leven.
Geenderhande en is my ghegeven,
Om te gaene begonst ick my ghereeden,
Van alle vreught sagh men my ontcleeden,
Als ick moest verlaeten myn vaderlandt,
En van ulieden, myn lieve adels, moest scheeden,
In wien ick letter trauwe of geen en vandt.
Maer hoe 't is, al en gaf elcken niet een handt,
Met een druckigh herte, naer vaders tandt,
Wil ick aen elcken orlof gaen nemen.
Suchtende, bevende menighfaut,
Met herte benauwt heb ick adieu gheseyt.
Adieu, Pieter Datheen, die seer schraut.
Adieu, Jan Spegele, die menigh quaet spreyt.aant.
Adieu, Jacobus, die nu syt verhevenaant.
In Dathenus plaetse, 't welcke hem ten minsten es leyt.
Adieu, Pieter Haechman, die menigh brengt in 't sneven.aant.
Adieu, Hans van Crombrugghe in de volders bedreven.
Adieu, Waelken in de weverscapelle, hout u stercke.
Adieu, Vreske de sanghere in S.te Jans kercke.
| |
[pagina 11]
| |
Adieu, ministre van cleynen state,
Maer groote van bate in ulieder kiste.
Adieu, arme veltpaepkens om 't ontdragen de grate,
De waerheyt verlaet en syt calvinisten.
Adieu, terminaresen die 't al stelt in twiste,
Onder het decksel van goddelyck woordt.
Adieu, diakens en subdiakens met subtylen liste,
Het goedt der armen seer qualyck oorboort.
Adieu, alle die in de haute schotele de handt steeckt voort.
Adieu, die alle daeghen laeten toe te eten suvele,
Veel waenen Godt te behaeghen, maer dienen den duvele.
Adieu, vier cornellen van de Gendtsche stede,
Die met geenen bede mynen paeys en kosten vercryghen.
Adieu, capiteyn Sucaet die noch syt in vrede,
Wiens volck S.te Jans kercke plunderden, nu swygen.
Adieu, Rommagon wylent een cabaesvlechter van fyghen,aant.
Of eenen davaeghere deur pussen verryckt,
Wiens volck naer den asem van den buydt hyghen.
Adieu, capiteyn Gyseman, dat gy niet en beswyckt,
Maeckt vry dat u volck syn kanse niet en verkykt,
Om papen en catholycke te plaeghen, wilt cloeckelyck waecken,
Want daer noch hauts ghenoegh groeyt om galgen te maecken.
| |
[pagina 12]
| |
Orloft, capiteyn Verloren, een hooveerdigh vondelinck,
Wiens saecken syn alleene om rooven en stelen.
Adieu, Hans Rotte, 't es wonder dinck
Dat gy niet ghehanghen syt by uw kelen,
Want geen quaetdoen en koste u vervelen,
En te Middelburgh uyt 't slot, 't welck gy niet kost heelen,
Quamt gy met gaut en silvere naer Ghent ghestreken.
Een baeye peert heeft u oock wel gheleken,
Daer mede gy als ruyter diende t'uwer schande,
Sulcke waren myn adels in de Ghentsche warande.
Adieu, capiteyn Mol aen de Pecellepoorte vermaert,
Die met uwen vendel waert, om myn bewaeren,
Tot mynen huyse, het dient verclaert.
Adieu, Gillis Everewyn, die socht myn beswaeren,aant.
Nochtans onder u veele kerckroovers waeren,
Die al t'saemen syn in myn subjectie.
Adieu, Toon Dont, den boosten van de maren,
Om al het geestelyck te brenghen tot correctie,
Gy met uw volck naempt tot uwe protectie
Oostacker, en doode se met groot verlynghen,
Tusschen hemel en aerde moght gy wel een sprongh springhen.
| |
[pagina 13]
| |
Adieu, capiteyn Cheers als een vaillant man,
Die in dat ghespan hadde, t'uwen deele,
Casuyflen en kelcken metten ontfangher dan,
Het moght u wel opcommen met grooten krakeele.
Adieu, capiteyn Labant wiens peert heet Beele,
In de galliote wel ghestelt om te trecken,
Gy hebt het geestelyck ghebonden met seelen,
En achter u en doet men niet, dan schimpen en gecken.
Adieu, capiteyn Gaevere, die noch wel mochte recken,aant.
Den kimp blyft groeyende, al souden wy ontsinnen,
En de lyndraeyers en houden niet op van spinnen.
Adieu, capiteyn Backere die Godts kercke eens diende,aant.
In 't niet ontsiende om haer te doen te nietten.
Adieu, Coppen in 't peerdeken, die eens waert vliênde,
Deur het raecken der lancie en bussenschieten.
Adieu, capiteyn Goethals die sochte te vergieten
Het bloedt der onnoosele seer menighvuldigh,
Hoe salt myn vaderlyck herte dus connen ghenieten
Van u te scheeden, dus onbeschuldigh,
Maer hoe, 't is par force, ben ik verduldigh,
Uw ghewerck eyst myne, als een beraedere,
Want van bloede en moghde niet commen naedere.
| |
[pagina 14]
| |
Adieu, capiteyn Barbian, die vele hebt vermeten,aant.
En redelyck ghequeten het geestelyck perfect.
Adieu, Francois Everaert, op 't Nieuwlandt gheseten,
Wiens volck veel boosheyt ghevrocht heeft, al hielde u correct.
Adieu, capiteyn Varvynckt wiens rycke dat streckt
Over S.te Jacobs-kercke om rooven en pielieren.
Adieu, capiteyn Poele die uw volck verweckt
Totter landsluyden goet en maegden schoffieren.
Adieu, capiteyn Stoppeleere, die u wilt vercierenaant.
Met goedt der kercken, uwen roep es vercreghen,
Den papegaey sal noch singhen al heeft hy ghesweghen.
Adieu, Jacob Baert, en Brouwer bekent,
Ghy syt verblendt van my gheweken,
Uw volck plunderde redelyck het Graeubroers couvent,
't Welck my dancklyck es, soo 't is ghebleken.
Adieu, capiteyn Vleeschouwer, die hebt connen sprekenaant.
Behaeghelycke taele in myne presentie,
Waer deure ick u in staete hebbe willen steken,
Om de juweelen te haelen ter valscher intentie
Uytten lande van Waes, jeghens recht en preeminentie,
Wie daer meest profyt aen dede dat weet den heere,
Maer nu loopt de bolle heel buyten keere.
| |
[pagina 15]
| |
Adieu, capiteyn van Hulle woonende ontrent de Passe,
Die de vergulde kassen meest hebt ghesocht.
Adieu, capiteyn Scheppere met al uwen brasse
Luttel of niet deughende, het is gheheel deurknocht.
Adieu, Eechoute in wiens gheselschap is ghebrochtaant.
Eenen selversmet tot mynder consorte,
Want uw affairens de paeps waeren ghevrocht.
Adieu, Philippe Jacobs, die de sleutels van de poorte
Myghem en Jan van der Vennen, met grooten verstoorte,aant.
Deed wederbrenghen, jeghens heurlieden danck,
Van drucke, dat hoorde, myn hert in myn schoenen sanck.
Adieu, weerdeken in 't Gulden Hooft van my capiteyn ghemaeckt,aant.
Met uwen luytenant die blaeckt vul hooveerdye,
En al uw ruyters vol boosheyt ghelaeckt,
Welcke veel met bordeelhouwen tooghen signorye.
Adieu, eerste ruyters en goede partye,
Verlaeten om dat sy waeren papauw.
Adieu, capiteyn Verburcht met uw compagnye.
Adieu, al saemen die syt onder Norman.aant.
Adieu, Achthien Mannen die syt noch heet noch lauw.
Adieu, Trille die met capiteyn Vander Guchte,
Adieu, segghe ick, met eenen swaeren suchte.
| |
[pagina 16]
| |
Adieu, balliuw van Ghendt Charles van Pottelberghe bequaeme,aant.
My niet aenghenaeme, want ick en hadde u daer toe niet verkoren,
In 't rapen en schrapen en maeckt gy geen blaeme,
En laet u guarde my dienen ende niet jaeghen verloren.
Maer als sy by nachte met rooven de liêns gaen stooren,
Blyft gy met uwe lieve huysvrouwe in uw armkens spelen,
Grauwe ghenoechte hanteren tot vleesch oorbooren,
Sulckx werck es bequaeme en laet het u niet vervelen;
Want van Godt geordoneert es, soo schrifture kan helen,
Tot vervullen des hemels en wilt het niet verminderen,
Het quaetste datter af comt dat syn baervoetsche kinderen.
Adieu, Charles Uuttenhove, voorschepenen van Ghendt,aant.
Seer vierigh diligent om den prince tot mynder schande
Te haelen, waer door gy het hooft syt nu bekent
In staete van eere van de vlaemsche landen;
Maer siet rypelyck toe als de vailgande,
Dat gy den vierden van uw medeghesellen niet te veele gheloove
En gheeft, op dat hy uw tonghe niet en brengen in banden,
In 't wysen der vonnisse het woordt uyt uwen mondt niet en roove,
Siet oock toe dat Dathenes als my u niet en verdoove,
P.r d'hoverdragher, die gy dickmael t'uwen raedt beluyckt,
Lof moet hy hebben die de rechtveerdigheyt recht ghebruykt.
| |
[pagina 17]
| |
Adieu, Geeraerd Vermeere myn assistent.
Adieu, Joos Stalens fraey om ghenieten.aant.
Adieu, sergeant Michielken geerne my synde ontrent.
Adieu, Neys Scheerpaert, gy en sult geen keyser syn in 't schieten,
Want van nu beghint veele uwen dienst te verdrieten,
Mits dat nu gheset es een redelycken wet,
Die met rechte justitie 't quaet sal vergieten,
En het goet sal behouwen met een vredelyck let.
Adieu, alle wethouwers, die eens waert sedelyck net,
Een jaer van dry weken, cranck t'uwer baeten,
Maer sulcke eyst al veele eens, syn sy in staete,
Adieu, Lieven de Dobbeleere, ontfangher van de lazerye,
Door my verheven, ick was uw borghe,
Draeght u secretelyck voor Heylinck uw partye,
Op dat myn broeder Roelandt hem selve besorgheaant.
Van haut, boter, tarwe, maeckt vry dat hy niet en verworghe,
Want hy somtyds milde is en fraey van inventie;
Geefdy de broerkens wat heden of morghen,
Siet dat niet te groot en is haerlieden competentie.
Heylinck te believen en was noyt myn intentie,
Want om syn soons profyt hy aenhingh Religionsvrede,
Die dede ick anihyleren met nydigher sede.
| |
[pagina 18]
| |
Adieu, alle die ghebuyt hebben, buyten en binnen,
En den roof beminnen, wilt my verstaen,
Niet vreesen te verraêne vriendt of vriendinne,
Want waer dat men roofde, men hadder messe ghedaen;
Hier eenen priester vanghen, daer eenen slaen,
Ginder uyt een poortershuys haelen gheweere,
Noch huysen rooven, noch moorden saen
En bracht my, noch ulieden tot compassie of deeren.
Ick liet u lieden al toe, met blyden gheneere,
't Welck my, eylacen! wel magh verveelen,
En dan mocht wel met u lieder spelen.
Adieu, Ryhove die myn meeste partye waert,
Als gy aen d'een syde waert met uw sergeanten.
Adieu, Borluyt die tot my veele envie baert.
Adieu, Bussaert van Imbiese myn bruyn quantken.aant.
Adieu, mevrouwe van Mortanghen met uw juck dantken.aant.
Adieu, bastaert Avontronck in oneere ghewonnen.
Adieu, Adolf de Gruytere myn magher santken.aant.
Adieu, alle die my eerst aenhinghen en nu quaet jonnen,
Al moet ick loopen, gylieden en syt noch niet ontsleghen,
D'orloghe sal ulieden noch al vallen teghen.
| |
[pagina 19]
| |
Adieu, myn acht clerckens, wel geus ghesint,
Gy lieden my mint wel t'uwen profyte.
Adieu, angiengieters niet weert een myte.aant.
Adieu, angiengieters, die baete is ontrent.
Adieu, cannoniers niet weert een myte.
Adieu, stadts fortificatieheeren met jolyte,
Sommighe goedt, ander quaet, onhabele.
Adieu, Block, bewaert uw huys dat men u niet en verwyte.
Adieu, Pieter Stevens, myn conestabele,
Secretaris der cameren soecken veel bewints,
't Es somtyts quaet dat men meest bemint.
Adieu, Cornelis Hutsebaut, met uw seven dieven,
Die om myn believen de princelycke monicien
T'eenemael hebt ghevioleert, ghebrocken, doen klieven,
Sonder eenighe memorie met de fundamenten,
En dat om te vercieren myn huys ende serventen,
Soo clocken, loodt, yser en andere materialen,
Uwe huyshoudens profyt meert men uyt de accoutrementen,
Wel wetende wie selve hebben moeten betaelen.
Soo doen ook myn 18 trauwanten om te vullen hun maelen,
Veel listen soekende heymelyk en staudt,
Maer 't es dickmael haest ghedaen, dat langhe raudt.
| |
[pagina 20]
| |
Adieu, Lauwerens De Mare, die liever waert ontsleghenaant.
Van uw officie ter deghen, dan bosen eedt te craecken,
Die by ons raden van staeten wiert vercreghen,
Onder welcke decksel dede Lavou de stadt steken.
Adieu, Lauwerens Steel, wie men op plunderen heeft sien haecken.
Adieu, Kerckvoorde, die eens waert mynen getrouwen vrient,aant.
Ten Dooreseele met Nevelynck sagh men uliên wonder maecken.
Adieu, Jan Diericx, gy hebt oock prys verdient,
Gy waert bewaerder van fierters en cassen, het dient vercondeert,
Die gy niet alomme en ontfingh met ghewichte,
Al de bequaeme ter faute es sulcken juweelen ghewichte.
Adieu, Rasen en Stasen Verloren, in vrienden verkoren,
Die noyt en hebt verloren in desen tempeest,
Door uw miraculen heeft men achter en voren
Ghesien, hoe gy uliên wel hebt ghevleescht,
Deur het gene dat van my es toegelaten net,
Uwen brief geopent by Jan Van Vennen, in 't vlaemsch foreest,
Heeft myn fortune gewaerschuwt, gy wistet wel bet,
Si fata Deûm, si mens non laeva fuisset,
Waer deure Breydele onbeschuldigh in syn huys hadde garde nydigh,
Elk weet niet waeromme Slockercause hem is soo partydigh.
| |
[pagina 21]
| |
Adieu, Judas verrader, met uw rooden baert,aant.
Wiens voor vermaert met tonnen hem heeft ghetoont,
Om het ghestolen goet secretelyck uytten lande ter vaert
Wegh te senden, voorderinghe hebdy my qualyck gheloont,
Al heb ick uwen solder met hondert mudden tarwe verschoont.
Godt gheve datter daeraf geen lackaygie en magh gheschien,aant.
Want sulcx en es voorwaer myn intentie noont,
Met nieuwe inventie uwen buydel vult, al moet ick vliên,
Van het deurgaende goet met schepen, licencie met dien,
Dat gy vercreghen hebt tot ons rycke te verstercken,
Wie heeft noont van Godts wordt sulcx connen mercken.
Adieu, Catteneere, Malpart, Essele ontfangere
Van S.t Baefs goederen, geen strangere om koopen,
En selve die 't incorporeren, syde een verlangere.
Adieu, comys Deynaert, uw rekeningh wilt wel bewaeren,aant.
En wilt op hondert hauts niet sien in't vaeren,
Op dat hy met uwe quanten moght haest bedyen fier.
Adieu, Pieter de Schuttere, Godt bewaer u voor beswaeren,aant.
Die noyt en hebt willen hebben om rooven beswaeren,
Noch oock met quaesta quaesumus uw compagnion fier,
En gy ontrent Wondelghem ontmoet Jan Van Vennen,
Seght dat hy op de bonte merie naer my comt rennen.
| |
[pagina 22]
| |
Adieu, mon conducteur M.r Pauwels Cuys, vol scientie,
Van u scheedende met diligentie, doet myn oratie
Of ick moght commen in de gratie van syn Excellentie,
Die met synen persoon my beschaemde tot dier spacie,
Als hy my aensiende, present de stadscornellen met blamatie,
Oock capiteynen, sergeanten ende myn adels saen,
Die ick verre te boven ginck in vreedtheyt, sulck indignatie,
En in de 12 hooftsticken hebbe ik my misgaen.
Jae, lyvelycke straffe, de doot verdient ontfaen,
Soo men te Ghent, Laerne, Geersberghe sprack deur schaede,
Luttele deught comt van het groeysel van valschen saede.
Soo ick schepe was ghegaen, myn ghetrauwe achates,
Die tot mynder baete is, heeft als trangheleere ghequeten,
Want hy my alleene is by ghebleven en uppersten raet es,
Verwande de dobbel plunderinghe die ons was verweten,
De destructie van de chartereusen-clooster daer wy hebben gheheten,aant.
En dickmaels den wyn ghedronken abondanter dan water,
Want ick daer als ghesworen vooght, was en gy als pater,
Gy syt toch t'alle ongelycke uytghesteken;
Adieu, myn broerkens met uwen procurater,
Schoon spreken sonder meenen waeren ons beede treken.
| |
[pagina 23]
| |
Adieu, prelaet van S.t Pietersheeren,aant.
Die t'allen keere my soo veel schoonheyt hebt bethoont,
Ghebruyckende daer toe den docteur Meganck seere,aant.
Die daer deur van my lettel oft iet wiert verhooght,
Want al heeft hy om vullen ons kiste ghedooght,
Wat hem te gheschien staet was my wel bekent,
Ghebruykende daer toe veel booscheyt ghesocht,
Uw ongoddelycke muncken ter ordine diligent.
Adieu dan, pastor, wien ick totter vrauwen socht te maecken verblent,
U noodende goede compagnie hadde ghewilt,
Wee hem! die de schaepkens des heeren vilt.
Adieu, muncken, capillaenen, sanghers en cloosters ghemeene,
Cloosters groot en cleene van mannen en vrauwen,
Wien ick heurlieder ghebruyck onthielt en bracht in weene,
Om heurlieder destrueren en heb ick noyt gheschrauwen;
Hebbe daerom een notabel commissie doen hauwen.
Ghevende Bussaert van Imbiese, Stalens en doctor Moenens,
Dat sy de religieusen in heur clooster souden hauwen,
Blyven te gaste by d'een 's avonds, en d'ander 's noenens,
Maer om continueel te doene was luttel doenens,
Dies ick niet anders en dachte met subtiele liste,
Dan hoe dat ick al hun goedt sou brenghen te quiste.
| |
[pagina 24]
| |
Adieu, Vidasme de Charters, die ick by hadde in 't net.
Adieu, Bonefvelt, mynheere den ambassadeur,aant.
Wien ick te Laerne, naer myn vermet,
Deur Hans Moefmaf sochte te brenghen in 't ghetreur,
Hoewel dat dry van uw dienaers het doots rankeur,
Met den lyve, eylas! moesten becoopen.
Adieu, luytenant Myghem, die in 't moorden syt stuer,
Soo't bleeck buyten de Muyepoorte, deur my syt ontloopen,
Het hieten verraeders, dat laete ick droopen,
Maer ick was favorabel als Myghem wiert ghevaen,
Door dien dat ick hem terstont uyt de vanghenis dede ontslaen.
Adieu, heul van Geersberghe Frederick Haeck,aant.
Niet breeder sprack met Adolph van Dienen,
Wildy de verraeders helpen moorden en brenghen ter vraek,
Hadde den wulf hemlieden niet laeten leven.
Adieu, Schoonhuyse, Swynaerde en Eecken beneven,
Windeke, Eersele fraey van ghestichte,
Laerne, Gavere, Stalins damonisde besighte lichte,
Met ghetalle, maete, en goede ghewichte.
Daer mede hebbe ick myn boos rycke gheendt,
Verlaeten seer beschaemdelyck myn graefschap van Ghendt.
| |
[pagina 25]
| |
Adieu, arme boeren van de Ghentsche quartieren,
Die ick hebbe doen pielgieren en jammerlyck gheplaeght,
Vrouwen en dochters oneerlyck doen schoffieren,
Alomme doen branden en moorden en deerlyck verjaeght,
Soo oock het selve te Melle, te Wettere, het dient ghewaeght,
Daer eenighe ontfinghen twintigh of dertigh wonden,
Van capiteyn Hubrecht, Michielken en Vander Gracht onversaecht,
Die daer openbaerlyck haer booscheyt ontbonden,
Om dat sy myn soldaeten tot restoor wilden vermonden.
De selve naederhandt verraeders wierden onderlynghe,
Dede ick myn naeste ghebueren aen den hals brenghen.
Adieu, mynheer Gillis Borluyt, vol paeyselycke seden.aant.
Adieu, vol vreden d'heer Pieter en Lieven Heylinck.aant.
Adieu, Antheunis Blomme en Tayaert, die om bedenaant.
Noyt en consenteerden in myn booscheyt, Pieter Cleuteryn,
Noch het violeren van 't Religionsvrede noyt aen en hynck,
Soo d'hertoghe Casimiris seer hadde gerecommandeert,
En voor M.r Pieter Datheum doen hy naer het Nederlandt ginck,
Wiens vorstelycke ghenaede en heeft noyt gecontrarieert,
Syn eede en Excellentie daer by ghepasseert,
Al ginck hy te Ghent wel in S.t Jans tempele,
't Es om te gheven veele en goede exempele.
| |
[pagina 26]
| |
Adieu, Pamele, die ick hebbe doen trotten,aant.
Maer en conste ick doen cotten Snouck en Jacqueloot,
Haeckende grypvogels als van eender sorten,
Heurlieder huysen beset met garde, noont eerlycke saecken snoot
Om over al te cryghen de heeren met ghemacke groot.
Al wat dat myn schoonvader, naer Paulus scientie,
Gheleert hadde de overheyt te eeren, met spraecken bloodt,
Oock in als te schoonen gheoorsaemen reverentie,
Maer deur dat Datheum om ons rycke te mainteneren,
Kan men qualyck ter weirelt ons boosheyt gronderen.
Adieu, Joncheer Willem van den Katthulle, heere van Assche,aant.
Die als de rassche over de ruyteren hadde bevel,
Hoewel gy hebt ghedaen doen vullen uw tassche,
En houden ghelyck of d'ander heeren, hun thooghende rebel,
Door dien dat uw pachters van andere upgheheeten syn fel,
Dat veele lieden niet en dunckt buyten redene;
Want veele dencken nu met worden wel,
Dat uw descentie es buyten huyse van Onredene,aant.
Want gy d'eerste reyse op de boeren trockt met uw gheliedene,
Uwen leenheer, vassalen, haeren overheere niet en plachten te deeren.
| |
[pagina 27]
| |
Adieu, capiteyn Heyman, myn vrient vol trauwen,aant.
En laetet u niet berauwen, dat ick u geen taysoenheere en naeme,
Daer gy verdient hebt, als gy uw edelheyt wilt uphauwen,
En uw courtoysie thoonde als plotere van madameaant.
De Glason, haer goet van rooven bewaert t'uwer fame,
Behalven juweelen en ghelt, daer gy de handt aen slaet.
Daeromme gy haer maledictie ontfanght met grooter blame,
Waerom het capiteynschip, was uw pretentie vroegh ende laet,
't Welck gy vercreeght, belovende Hansfoulle te beletten.
Waer op gy en uwe draeght gaude brasseletten.
Adieu, geweldigh provost, gy hebt onbeschuldigh,
Synde verduldigh, Essele en den Visch den raven doen cocken.
Al waert gy dies droeve en onverduldigh,
Het moet soo syn, want ick soo doen besloten,
U, Willem Vaermeulene, gy en waert Diet ghedoken,
Doen ick den 4 october van het stadthuys quam gestreken,
By Ryhove hebben de vreede sententie ghesproken,
En hem haest ter executie gaen ligghen vreken,
En heeft op synen hoedt Essels grysen baert ghesteken,
In teeken der waerheyt en uw gruwelen onedel memorie,
Hadde toch suyver edeldom beschikt voor uw dochters ciborie.
| |
[pagina 28]
| |
Och! isser niet een overbleven in't Ghentsche quartier,
Van den Imbiesen fier, onbeschuldigh bekent,
Die soude gheel suyver wesen en sonder dangier,
Op dat hy binnen der stadt soude hebben regiment,
En ons huys restitueren als Fabius diligent,
Tot syne eerste eere, die deur my is ghekeert.
Als ick overlegghe, eenen Joos vind ick reverent,
Die tot een verheffen wel moght wesen gheëert,
Want den boosen eedt te craeken en heeft noont gheleert,
Dus 't hooft van onsen huyse den oodtmoedighen dient verstelf,
Dat den goeden regieren, den hooveerdighen worden afgestelf.
|
|