Band. Jaargang 14

[p. 143]

Alleen

Geluidloos stroomt het duister door het bos
en door het huis, met grijpkruid aan de deuren.
Zal er iets onherroepelijks gebeuren?
Reeds breekt het koor van de muskieten los.

Alleen, in dit laag bed, met droge mond
en met een donker branden op de handen,
zoek ik de koelte aan de lauwe randen
van het hout. Wie sluipt hier rond
het huis, onhoorbaar, als een dier?
Een rauwe kreet verscheurt de duisternis
en het vermoeid gedreun van de rivier
die neerstort in de nacht van het struweel.

Dan slaap ik in, met droefheid in de keel.

Pieter Geert Buckinx.