Band. Jaargang 13

[p. 419]

Chineesche jonk

Achter 't gelapte zeil ijlen wij verder
over het groene water langs de kust,
waar rizophoren in perversen lust
hun wortels naakt uit de moerassen trekken.
Laat deze heete zon het zicht verblinden,
de zee is wijd, en overal een doel.
Zal ik in Singapore de liefste vinden?
Of in Shanghai? Wij kunnen ons niet binden;
de zee is wijd en wijd is ons gevoel.
Je moet niet huilen als we weer gaan varen:
het Verre Oosten kent geen sentiment,
wij zijn hier allen vreemd en onbekend,
dit is een eeuwig afscheid van onszelf
en wij bewaren
nooit een herinnering aan wie ons kent.
Achter 't gelapte zeil ijlen wij verder,
rusteloos verder, tot een Sumatraan
mijn oude jonk grijpt en wij stil vergaan,
tienduizend vadems diep in d'Oceaan.

Willem Brandt
Uit ‘Orientatie’, Mei 1949, Bandoeng