woonde streken; op lange afstanden vloeien zij tussen slecht bepaalde oevers.
Het lichtbakenstelsel dat in Europa in gebruik is, zou in Kongo werkelijk overdreven uitgaven vereisen.
Hieruit besloot de Dienst voor Waterwegen dat men het klassieke stelsel moest laten varen, en kordaat uitzien naar een nieuwe revolutionnaire formule, de formule der reflectiebakens, die er in bestaat de menigvuldige vuren te vervangen door eenvoudige borden die het licht op grote afstand terugkaatsen onder inwerking van een enkele lichtbron op het schip of de boot die in de nacht vaart.
Daar dit stelsel in de Verenigde Staten in gebruik was, werden twee Belgische vervoertechnici, de heren Voordekker, Beheerder van Otraco, en Pauwels, Directeur van de Marine bij het Gouvernement-Generaal van Belgisch-Kongo, naar Amerika gestuurd waar zij zich van de doelmatigheid van deze techniek konden overtuigen.
Proeven werden genomen met de verscheidene typen terugkaatsingsmateriaal, met inachtname van het vereiste gebruik en de klimaatstoestanden. Het type ‘Scotchlite’, het beste en het voordeligste, werd aangenomen.
Op de stroom tussen Leopoldstad en Stanleystad werden nieuwe proeven genomen: strookjes ‘scotchlite’ werden op de dagsignalen gevestigd.
Deze eerste proeven werden zeer gunstig door de stuurlui onthaald en de dagsignalen werden dan ook op de totaliteit van hun oppervlakte van ‘scotchlite’ voorzien.
Het terugkaatsend materiaal doet zich voor onder de vorm van films, flat top wide angle of 80°, zichtbaar bij donkere nacht, in een zuivere atmosfeer, in de straal van een zoeklicht van gemiddelde sterkte en op een afstand van meer dan 5 kilometer.
De gebruikte kleuren der signalen zijn zilver, groen, rood of geel.
Op welke waterwegen werd het stelsel toegepast of zal het stelsel toegepast worden?
Op de twee grote stroomvaartspillen: de Kongostroom en de Lualaba, die hem stroomopwaarts van Stanleystad verlengt, alsook op de Kasai-rivier, hetzij op 3.453 kilometer. Thans is ook de uitbreiding op de bijrivieren ter studie en zal zij naar gelang van de economische noodwendigheden uitgevoerd worden. De scotchlite-afbakening werd eveneens op het zeepand Banana-Matadi uitgevoerd waar zij deel uitmaakt van een gemengd stelsel: vuren en/of scotchlite.
Laten wij nu die verschillende waterwegen onder ogen nemen.
Zoals men weet is de Kongostroom niet over heel zijn loop bevaarbaar.
Op het zeepand van Banana tot Matadi (148 kilometer) kunnen schepen met een diepgang tot 29'6’ toegelaten worden.
De installatie van reflectiebakens is thans in uitvoering; de signalen en bakens van de rechter- (groen) en linker- (rood) oevers worden integraal overdekt; de ankersignalen worden aangegeven door een gele V; de gevaarsignalen door verschillende gele kruisen.
Op het benedenpand, van Leopoldstad tot Stanleystad (1.742 kilometer) is de reflectieafbakening volledig ingericht.