Band. Jaargang 13

[p. 289]

[Nummer 8]

[Voorwoord]

IN de maanden Augustus en September, vóór de aanvang van het nieuwe schooljaar, moeten de ouders van onze Vlaamse families hier in Kongo de keuze doen voor hun schoolgaande kinderen: Nederlandse of Franse afdeling.

Wij begrijpen best dat deze keuze niet zo gemakkelijk is; inderdaad vele elementen, spijtig genoeg zelfs vreemd aan de zaak, komen tussenbeide. Verder kan het belang van de keuze voor het kind niet worden onderschat; het gaat hem immers om de toekomst van uw jongens en meisjes.

Het is wellicht overbodig in onderhavig editoriaal terug te komen op de stelling die destijds door ‘Band’ werd ingenomen inzake Nederlands onderwijs.

Zeer vrijmoedig willen wij echter de aandacht vestigen op enkele zeer materiële aspecten van het vraagstuk, die soms door meerdere kolonialen, vooral deze die vóór 1940 België verlaten hebben, over het hoofd worden gezien.

Vooreerst mag niemand vergeten dat een groot deel van de kinderen van onze kolonialen geroepen zijn hun loopbaan in België zelf te maken. In dit vooruitzicht moet elkeen indachtig zijn dat in België een Fransonkundige

[p. 290]

Vlaming, d.w.z., die de Franse taal niet ten volle machtig is, tot de hoogste posten in alle staatsdiensten kan opklimmen. Meer nog, een Vlaming met een Frans diploma heeft geen kans meer op benoeming in Vlaanderen of op de Nederlandse taalrol van de Ministeries zonder voorafgaandelijk te slagen in een zeer zwaar Nederlands taalexamen. Ook in de private sector gaat men snel naar een principiële stellingname in dien zin. Wij zijn zo vrij hier te herinneren aan het kultureel-sociaal akkoord vóór een paar jaar afgesloten tussen de Heer Roppe, Gouverneur van Limburg en de mijn- en industriebazen van de provincie waarbij de patroons, en dit in hun eigen belang, de verbintenis aangingen geen frans-gediplomeerden meer aan te werven en alleen het Nederlands als voertaal in hun onderneming te aanvaarden.

Mogen wij verder wijzen op het onomstootbaar feit dat in het bankbedrijf, de industrie en de handel meer en meer het Nederlands zijn plaats krijgt.

Wil dit nu zeggen dat onze kinderen geen andere talen en vooreerst het Frans niet meer moeten aanleren? Integendeel, doch in dit verband leveren de Nederlandse afdelingen van het Kongolees onderwijs juist ALLE waarborgen. Hier ook moet verwezen worden naar de principiële stellingname van ‘Band’ die door de bevoegde koloniale autoriteit aanvaard werd. Wij staan immers in Kongo vóór een gelenigd eentalig onderwijs. Bovendien geeft het koloniaal milieu voldoende gelegenheid aan onze schoolgaande jeugd tot praktijk in de Franse omgangstaal.

Laten wij tenslotte aanstippen dat gedurende het verlof uw kinderen in Vlaanderen geen wettelijke herkende Franse afdelingen kunnen volgen; er zijn er geen.

‘BAND’