Band. Jaargang 12

[p. 23]

Aan de Kongostroom

Nu glijdt het nachtschip met de maan
Over de gladde stroom die vuur slaat
Aan zijn flanken: groen-glimmend vuur
Dat likt 't domein van avontuur,
Het oer-woud der legende.

Verholen krekels sjirpen schril

In 't zilveren want, in 't grijze tin

Der zeilen, 'wijl vaste sterren ogen

Naar de vleugels van een vogel

Die passeert uit andere eeuwen.

Gemeerde schepen van het bos
Hun masten wimpelend met een tros
Van licht, smoren de kreten van
Wie moordt om 't leven of onverwachts
Zijn adem voelt begeven...

Hier zoekt geen hand de steen der wijzen...

't Instinct is daar om te bewijzen

Dat hart en rede samen, niet

In staat zijn te begrijpen: Lied

En Zin der Scheppingsmin.

In schijn is 't eigen wezen niet méér
Dan oog, of tand, of blad... Maar éér
De masten van het morgenschip
Het land, gericht, bereiken, is
Ziel het enige gewicht.

A.K. Rottiers

Boma - Kaap Finistère, Aug. 1951.