Band. Jaargang 12

[p. 433]

After the Ball is Over

Er ruist een rijke melodie
verweven met melancholie
door luistervolle spiegelzaal:
barok, met boog en ogivaal,
in blad-omranking. - Breed en zwaar
een luchter van kristal straalt naar
't geslepen spiegelglas, zijn licht
weerkaatst op menig aangezicht...

De drummer dreunt zijn roffel snel...
Uit bugel, blinkend, klinkt er schel
geschetter op. Een saxofoon
doorkruist dit met een ronde toon.
De pianist wipt op en neer,
terwijl zijn vingers keer op keer
de toetsen treffen, wit en zwart...

Waarom bonst nu mijn kloppend hart
zo snel?... Mijn arm met hoofse vouw
zich vleit om 't middel van de vrouw
die lichtkens, rhythmisch wiegt en schokt;
mij door haar rode lippen lokt
en 't glanzend-witte elpenbeen
der tanden... 'k Voel haar heuv'lenpaar
in deining, als de golf en baar
van d'eeuwig-rusteloze zee...

De danswijs voert ons beiden mee
naar hoger sferen, ijl en licht...
Mijn oog blijft op haar mond gericht
en 't donker van de iris, waar
als sterrelijn zo fonklend klaar
een kleine vonk eensklaps verspringt...

[p. 434]

 

De Crooner mezza-voce zingt

 

de oude walsdeun ‘Na het bal...,’

 

romantisch-zoete klankenval.

 

 

 

Zij drukt met innigheid mijn hand;

 

haar glimlach is hoogst petillant.

 

Ik streel haar rug en schouder teer,

 

en buig het hoofd behoedzaam neer,

 

tot recht ik in haar ogen schouw,

 

die glanzen als de ochtend-dauw...

 

 

 

Haar lippen heb ik zacht gekust,

 

waarna ze in mijn armen rust

 

aanminniglijk... De warmte gloeit

 

uit 't décolleté, waar marmer bloeit

 

als blanke sneeuw, kostbaar albast...

 

 

 

Wij blikken beiden stil-verrast

 

naar buiten, waar door d'open deur

 

een zoete kamperfoeliegeur

 

bedwelmend dringt in 't reukorgaan.

 

 

 

Op 't vijvervlak een witte zwaan

 

in al zijn plecht'ge statigheid

 

geruisloos drijft: 'n Majesteit!

 

Licht rimpelt 't water tot aan 't riet,

 

dat ruisend zingt zijn wiegelied...

 

 

 

Wij wand'len door de berkenlaan;

 

op zilverstammen glanst de maan;

 

wijl sterren twinklen door het lover

 

neurie'k: ‘After the ball is over...’.

 

 

 

Jan Stormen