Band. Jaargang 12

[p. 287]

Herinnering

De riemen slaan met harde slag in 't zonbeschenen watervlak

Een droom is uit...

De spiegel waar 't geluk in schouwen ging,

Ligt stukgeslagen.

De lucht die blauw, diep blauw eens was,

Is dof en vaal.

Van 't vuur dat niet te blussen scheen,

Blijft enkel nog wat rook.

De lachende dagen keren schrijlings zich om,

Waar bittere herinnering blijft.

Was het leven te schoon en te heerlijk

Om aanvaarden?

Gods lichtende helpende spanen zullen

Met stille gebaar

Mijn simpele, mijn zoekende kano

Behouden doen landen...

Beata