Band. Jaargang 12

[p. 286]

Nieuwe verzen

Castello Uri

De laatste krijger is roemloos gestorven,
achter de muren groeit er wuivend gras,
druivenplukkers met zwaar geladen korven,
volgen steile wegels met wiegende pas.

Even droomt men een stoet met edelvrouwen,
jagers, valkeniers, schrijdend door de poort.
Maar wil men deze bonte weelde overschouwen,
dreigend neemt de stilte bezit van dit oord.

Wolken drijven over grauwe tinnen en kantelen,
nutteloos wacht een oude gids met zijn hond.
Soms komen geliefden zijn eenzaamheid delen,
maar de tijd smelt weg in hun parende mond.

Remi De Cnodder