Band. Jaargang 11

[p. 210]

Nieuwe verzen

Danszaal

Wij glijden over 't parket
en vervloeien in elkaar,
en zijn alléén voor de mensen
nog een paar.

De muurbloempjes verflensen,
en de eenzame heer
zet zijn glas niet meer neer,
en vergeet zijn sigaret.

Gij plooit in mijn greep
gelijk een stengel,
en wij kunnen nauw
de muziek nog horen.

Maar er is een eindstreep,
en dan wordt gij van vrouw
plots een stenen engel,
en ik ben droever dan tevoren...

Marcel Coole