Dat baghijnken van Parijs

[p. t.o. 7]

[Dat baghijnken van Parijs]

[p. 7]

1

⁺Te parijs was een maget ionc

 

Die ihesum had uutvercoren.

 

Alle wes haer herte begheerde

 

Quam haer alte mael te voren.⁴

 

 

5

Si minde ihesum alsoe seer

 

Werwaert dat si henen ghinc,

 

Datsi versmade goet ende eer

 

Ende daer toe alle dinc.

 

 

 

Si ghinc voer haer moeder staen

10

Ende bat doer haer houde,¹⁰

 

Dat sise doer haer edelheit

 

Baghijne maken woude.

 

 

 

Sij sprac: dochter lieve kint,

 

Baghijnkens draghen oerden;¹⁴

15

Simpel so is al haer dinck

 

Ende daer toe luttel woerden.

 

 

 

Si sprac: lieve moeder mijn,

 

Des goede baghijnkens pleghen

 

Wil ick houden of ick can¹⁹

20

⁺Ende gaerne ghehoersaem wesen.

+ [a i v^o]

4 quam haer te voren, viel haar ten deel; was tot haar beschikking.

10 doer haer houde, met een beroep op of ter wille van de liefde voor haar.

14 draghen oerden, volgen een (klooster)regel; vgl. vs. 165.

19 of, als, voor zover.

+ [a ij r^o]

[p. 8]

 

Si seide: lieve dochter mijn,

 

Also ghinc an mine rouwe.²²

 

Ghi sijt van have also rijck,

 

Ghi moecht wel sijn een vrouwe.²⁴

 

 

25

Moeder, sprac si, moeder mijn,

 

Waer sijn si ghevaren

 

Die van haven waren rijck

 

Ende schone vrouwen waren?

 

 

 

Si ligghen inder aerden swert

30

Veel vulre dan een prye.³⁰

 

Also langhe als ic leven kenne

 

En worde ic nimmermeer blie.

 

 

 

Ay dochter, wel lieve kint,

 

Hebdi dit voer oghen,

35

So en worde ic uwes ionghe lijfs³⁵

 

Nimmermeer in hoghen.³⁶

 

 

 

Ay moeder, ten is mensche soe wijs

 

Die weet tot enigher uren

 

⁺Hoe langhe hem sijn ionghe lijf

40

Op deser werelt sal ghedueren.

22 also ghinc an mine rouwe, dan zou voor mij een groot verdriet beginnen.

24 vrouwe, edelvrouw.

30 prye, kreng.

35 lijf, leven.

36 in hoghen (met genitief), verheugd over.

+ ]a ij v^o[

[p. 9]

 

Wi sijn swacker dan een rijs

 

Dat buget met allen winden.

 

Wanneer dat coemt dye bitter doot,

 

Soe neemt die blijscap een eynde.

 

 

45

Nu gaet in u camer, lieve kint,

 

Doet om u smale syden

 

U cierheyt ende u schoone iuwelen⁴⁷

 

Ende laet dese redene liden.⁴⁸

 

 

 

------------

 

------------

 

------------

 

------------

 

 

 

Och moeder, der staet een spiegel bloot

50

In mij alsoe wyde ontdaen,⁵⁰

 

Dat is die biterlike doot,

 

Die niemant en mach ontgaen.

 

 

 

Och lieve dochter, lieve kint,

 

Syet aen u rijcke maghen,

55

U grote ghoet, u schone lijf,

 

Ende oeck u ionghe daghen.

 

 

 

Moeder, des en doen ick niet,

 

⁺Ic wil sijn mijns liefs ghenoot.⁵⁸

 

Mijn lief was arm gheboren

60

Ende ellendich totter doot.

47 cierheyt, opschik, sieraden.

48 laet liden, laat varen.

50 ontdaen, geopend, onbedekt.

+ [a iij r^o]

58 ghenoot, gezel, kameraad.

[p. 10]

 

Och mijn dochter, lieve kint,

 

Siet aen u ionghe iaren

 

Ende sit op minen telder wit,⁶³

 

Wy sullen spelen varen.

 

 

65

Moeder des en doe ick niet,

 

Dat ware mi groot miskijef.⁶⁶

 

Hi reet op eenen ezel bloot,

 

Mijn alder liefste lief.

 

 

 

Dochter, ick sal alle papen goet⁶⁹

70

Doen bidde[n] voer uwe siele.

 

Laet ons te samen meyden ghaen⁷¹

 

Om bloemkijns in onsen prielen.⁷²

 

 

 

Moeder, dat en doen ick niet.

 

Mijn lief versmade alle dinck.

75

Ic wil sijn weghen volghen nae

 

Die hi met sinen cruce ghinck

 

 

 

⁺Also iammerlic verladen.

 

In droefheit sijn herte woet;⁷⁸

 

Die bloemen die onder hem sprongen

80

Dat was sijn heilighe bloet.

63 sit, stijg; telder, telganger, rijpaard.

66 miskijef, onheil, leed.

69 papen, priesters.

71 meyden, hypercorrect voor meyen = hem vermeyen (vgl. vs. 371), zich verlustigen.

72 prielen, lusthof (zie ook de aant. achterin).

+ [a iij v^o]

78 woet, verl. tijd van waden, uitvloeien van bloed uit een wonde.

[p. 11]

 

Och dochter, wildi een baghijn sijn,

 

Alsoe en moechdi nimmermeer

 

Van have of van goede

 

Vercrighen eenighe eer.

 

 

85

Moeder siet an den laster groot⁸⁵

 

Die hadde mijn alderliefste lief:

 

Want daermen honden te villen plach

 

------------

 

 

 

------------

 

Ende onreynicheit te pleghen,

 

Daer wort mijn alder liefste lief

90

An een cruce ghesleghen,

 

 

 

Dat hi oetmoedelic verdroech

 

Al om onsen wille.

 

Enen rock men doer die wonden toech⁹³

 

Ende als een lam swech stille.

 

 

95

Nu siet in die camer lieve kint

 

⁺Die bedden schone ende wijt ontdaen,

 

Daer en mach gheen arm baghijn

 

Tavont op slapen gaen.

 

 

 

Moeder ick draeghe een bedde bloot

100

Ende mijn lief daer op ghestrect;

 

Sijn aderen ende schone leden¹⁰¹

 

Sijn al van een gherect.

85 laster, schande, vernedering.

93 doer, wsch. corrupt.

+ [a iiij r^o]

101 aderen, pezen.

[p. 12]

 

Och dochter, als ghi baghijn sijt

 

Ende van haven also bloot,

105

Also en mach vrient of maech

 

U bistaen in uwer noot.

 

 

 

Moeder, mijn alder liefste lief

 

Hem en stont nyemant bi

 

Doemen handen ende voeten doersloech

110

met plompe nagelen drie.

 

 

 

------------

 

Sijn moeder gaf hem om een dokel[k]ijn,

 

Want si haer kint sach langen bloot

 

Dat quetste haer herte ende sin.

 

 

 

Mocht ick haer helpen draghen

115

⁺Haer droeflic lyden groot,

 

Soe had ick wel ghevaren

 

Ende comen inder enghelen choer.

 

 

 

Nu neemt mijn slotelen, lieve kint,

 

Ende ontfanct den duren scat;¹¹⁹

120

Ten is keyser noch coninc so groot,

 

Hem en werdes te bat.¹²¹

 

 

 

Moeder dat en doe ick niet.

 

Ick draghe die slotel van die scat

 

Mijns liefs heren bloot,

125

Dats die spere daer longinus mede stac

 

Ende mijns liefs herte ontsloet.

+ [a iiij v^o]

119 duren, kostbaren.

121 hem en werdes te bat, of hij zou zich er over verheugen.

[p. 13]

 

Och dochter, ghi sijt van goede rijc

 

Ende van lichaem also schone,

 

Ghi moecht wel alle daghe

130

Spannen een vergulden croene.¹³⁰

 

 

 

Moeder des en beghere ick niet,

 

Daer om [en] staet mi minen moet.¹³²

 

Al om mi staet ghespannen

 

⁺Een scerpe doorne [hoet].¹³⁴

 

 

135

Och dochter, lieve kint,

 

Gode claghe ick minen noot.

 

Mijn herte dat u so sere mynt,

 

Ick vrese het sal sterven die doot.

 

 

 

Moeder het moet sijn gheleden,

140

Wij twee wi moeten scheiden.

 

Bidt minen lieven vader¹⁴¹

 

Dat hi u herte set in vreden.

 

 

 

Die ioncfrou keerde haer om

 

Ende ghinck alte hant

145

Totten baghijnkens hove,

 

Daer si die meestersse vant.

 

 

 

Daer viel sij op haer knijen

 

Ende seide: ioncfrou [ic bidde u] doer oetmoet¹⁴⁸

 

Dat ghi mi doer die minne van gode

150

Baghijnken maken doet.

130 Spannen ... croene, zich een krans of kroon op het hoofd zetten.

132 moet, begeerte.

+ [a v r^o]

134 hoet, krans (de tekst heeft crone).

141 vader, t.w. de hemelse vader.

148 doer oetmoet, met een beroep op uw goedertierenheid.

[p. 14]

 

Die ioncfrou sprac: wel maghet clein

 

Ende seer ionc van daghen,

 

⁺Wildi wesen een baghijnken

 

Ende grauwe cleder draghen?

 

 

155

Si sprack: lieve meestersse fijn

 

Des goede baghijnen pleghen,

 

Dat wil ick houden of ic can,¹⁵⁷

 

Ende gaerne ghehoersaem weesen.

 

 

 

So doet uwen roeden mantel of,

160

Al om die minne van gode.

 

------------

 

------------

 

 

 

Si viel neder op haer knyen,

 

Oetmoedelic dat sise boech,

 

Ende werp den roeden mantel

 

Ter aerden datse vloech.

 

 

165

Si deden haer oerden an,¹⁶⁵

 

Men hinc haer om een dokelkijn;

 

Men sette haer haestelic

 

Een camer suster by,¹⁶⁸

 

 

 

Die haer soude leren beden,

170

Nayen ende spinnen,

 

Hoe een arm baghijnken

 

⁺Haer broot soude moghen winnen

+ [a v v^o]

157 of, als.

165 oerden, geestelijk gewaad.

168 camer suster, zuster die de kamer met haar zou delen.

+ [a vj r^o]

[p. 15]

 

Vasten ende penitencie doen

 

Ende des morgens vro op staen

175

Ende haer simpeliken houden

 

Ende vro ter kercken gaen.

 

 

 

Och, ihesus heeft mijn hert bevaen

 

So vast met sijnre minnen,

 

En can ter kercken niet ghegaen,

180

Ghenayen of ghespinnen.^179-180

 

 

 

Gaet ter kercken, maghet ionck,¹⁸¹

 

Ende bidt den lieven vader;

 

Ghi sijt een arm baghijnken,

 

Dat hi u moet beraden.

 

 

185

Ioncfrou, in gode dat ic mi liet

 

Doen ic dit leven koes

 

Ende ic van mijn moeder schiet,

 

Ende lietse also troesteloes.

 

 

 

So gaet ter kercken, maghet ionck,

190

Bidt ihesum doer sine minne¹⁹⁰

 

⁺Dat hi u na dit leven gheve

 

Der enghelen ghewinne.

 

 

 

Ioncfrou, ick ben van wille arm

 

Ende ick en begheere nyet.¹⁹⁴

195

Ick was arm ende willeloes

 

Doen ick van minen moeder schiet.

179-180 ghegaen, ghenayen, ghespinen: het voorvoegsel ghe- drukt hier een mogelijkheid uit; vgl. Mnl. W. 2, 941.

181 Hier spreekt de ‘kamerzuster’.

190 doer, ter wille van.

+ [a vj v^o]

194 nyet, niets.

[p. 16]

 

So gaet ter kercken maghet ionck

 

Ende bidt [den soon] der maghet vry;

 

U moeder is in groter noot

200

Dat si haer troestersse sy.

 

 

 

Ioncfrou, in gode heb ick gheset

 

Algader minen moet.

 

Hy salt wel doen sonder mine bede,

 

Duncket hem wesen ghoet.

 

 

205

Ionckfrou, wildi ghehoersaem sijn,

 

Soe doet nae minen raet

 

Ende beghint te wercken ghoet

 

Ende hout baghinen staet.²⁰⁸

 

 

 

Die sondach is een goet beghin,

210

⁺Die maendach coemt hier by.

 

Beghint te wercken, magset ionck,

 

So suldi recht ghehoersaem sijn.

 

 

 

In maendach moet ick alden dach²¹³

 

Met minen lieve ghaen;

215

Die tranen die hem ontrysen²¹⁵

 

Die moet ick alte mael ontfaen.

 

 

 

Ic moet hem helpen draghen

 

Sijn weelick lyden groot,²¹⁸

 

Daermen hem grote eere dede

220

Ende naemaels laster groot.²²⁰

208 staet, levenswijze.

+ [a vij r^o]

213 In, een; in de zin van op, zoals nog thans in de spreektaal.

215 ontrysen, ontvallen.

218 weelick, smartelijk, droevig (vgl. vs. 293). In latere drukken vervangen door deerlick.

220 laster, smaad.

[p. 17]

 

Gaet in dinxdaghe, maghet ionck,

 

Dat is een goet begin.

 

Hebdi eenen dach begonnen,

 

Hi brocht u den anderen in.

 

 

225

In dinxdach moet ick alden dach

 

Harde onledich wesen,

 

Want mijn lief ende die moeder sijn

 

Sijn in groter vresen,

 

 

 

⁺Wantsi weten alsoe wel

230

Den groten rou ende bitter doot

 

Die mijn alderliefste lief

 

Daer om liden moet.

 

 

 

Mocht icse voer hem liden

 

Ende ic daer voer mocht kyesen,

235

Waer hemel ende aerde mijn,

 

Ic woudet daer om verliesen.

 

 

 

Gaet in woensdaghe, maghet ionc,

 

Dat is een goet begin.

 

Hebdi enen dach begonnen,

240

Hi brocht den anderen in.

 

 

 

In woensdaghe moet ic alden dach

 

Harde onledich wesen

 

Ende voer den valsche rechter staen,

 

Want iudas heeft doer felle nijt

245

Een [valsche] comenschap ghedaen.

+ [a vij v^o]

[p. 18]

 

Want hi heeft verraden ende vercoft

 

Dat puer onnosel bloet.²⁴⁷

 

⁺Het doet mijn herte soe wee

 

Dat icker om quelen moet.²⁴⁹

 

 

250

Gaet in donredaghe, maghet ionc,

 

Dat is een goet beghin.

 

Hebdi enen dach beghonnen,

 

Hi brocht den anderen in.

 

 

 

In donredaghe moet ic alden dach

255

Harde onledich sijn

 

Daer mijn alder liefste lief

 

Sijn bloet sal scencken voer wijn

 

 

 

Ende sijn soete lichaem

 

Tot eenre spisen gheven

260

Sinen lieven vrienden,

 

Dat si ewelick moeten leven.

 

 

 

Ic moet te oliveten gaen²⁶²

 

Met groter iammerheden,

 

Daer mijn alder liefste lief

265

Gaen sal in knyen ghebeden²⁶⁵

 

 

 

So iammerlic al wenende

 

⁺Ende bedroeft in sinen moet,

 

Dat hi van groter vresen

 

Sal sweeten water ende bloet.

247 onnosel, onschuldig.

+ [a viij r^o]

249 quelen, in een treurige toestand verkeren; lijden.

262 te oliveten, op den olijfberg.

265 Gaen in knyen ghebeden, nederknielen om te bidden.

+ [a viij v^o]

[p. 19]

270

Viel dat bloet ter aerden,

 

Dat soude mi costen den sin:

 

Dat moet ick al te mael ontfaen

 

In mijn doeckelkijn.

 

 

 

Gaet in vridach, maghet ionc,

275

Dat is een alte goeden beghin.²⁷⁵

 

Hebdi enen dach beghonnen,

 

Hi brenghet den anderen in.

 

 

 

In vrydaghe moet ick alden dach

 

Al onder den cruce staen,

280

Daer mijn alder liefste lief

 

Aen hinc soe wyde ontdaen.²⁸¹

 

 

 

Met minnender herten bleef hij doot,

 

Ende met sachten moede.

 

Die liefste moeder sijn

285

Worde nat van synen bloede.

 

 

 

⁺Met suchtender zielen bleef hi doot

 

Ende met tranenden oghen.

 

Droeflic bonden si hem sijn oghen.²⁸⁸

 

Ick claghe mijn ewelick doghen.²⁸⁹

 

 

290

Met droever herten bleef si staen

 

Ende met roependen monde.

 

Sijn doerne croene doet mi so wee

 

Ende sijn weelic misweynde.²⁹³

275 alte, bijzonder.

281 wyde ontdaen, wijd uiteengestrekt.

+ [b i r^o]

288 dit vers is corrupt (zie Bijlage II).

289 doghen, lijden.

293 misweynde, onheil (de 17de-eeuwse druk heeft, om op monde te kunnen rijmen, het onbestaanbare woord miswonde gemaakt).

[p. 20]

 

Met gherecten aderen hinc hy daer²⁹⁴

295

Ende met ghespannen armen.

 

Sijn iammerlic suchten doet mi wee

 

Ende oeck sijn weelick karmen.

 

 

 

Met bevender herten bleef hi doot

 

Ende met brekenden leden;

300

Handen ende voeten doerwont

 

Ende all sijn lieve leden.

 

 

 

En can volclaghen nimmermeer³⁰²

 

Sijn over welick eynde.

 

Sijnre liever moeder was soe wee

305

⁺Of haer dat herte weende.³⁰⁵

 

 

 

Uut sijns herten gronde

 

Dat levende water vloet,

 

Vanden hoefde totten voeten,

 

Dat was sijn heilighe bloet.

 

 

310

Gaet in saterdaghe, maghet ionck,

 

Dat is een goet beghin.

 

Hebdi enen dach begonnen

 

Hi brocht den anderen in.

 

 

 

In saterdaghe moet ick alden dach

315

Harde onledich wesen,

 

Of ick die lieve moeder sijn

 

Setten mocht in vreden.

294 aderen, pezen.

302 En voor ic en; volclaghen, ten volle beklagen, voldoende klagen.

+ [b i v^o]

305 weende, bedorven lezing; het Nd. heeft ‘brente’.

[p. 21]

 

Mocht ic haer helpen draghen

 

Den iammerlyken rouwe

320

Die sy int herte draghet,

 

Die alder liefste vrouwe!

 

 

 

Ghaet in sondaghe, maghet ionck,

 

Dat is een goet beghin.

 

⁺Hebdi enen dach begonnen,

325

Hi brocht den anderen in.

 

 

 

In sondach moet ic alden dach

 

Harde onledich wesen,

 

Als mijn alder liefste lief

 

Is vander doot verresen.

 

 

330

Hoe dat ic hem nuttelic³³⁰

 

In mijnre sielen mocht ontfaen,

 

Ende beteren alle mijn sonden

 

Die ick dese weeke heb misdaen.

 

 

 

So blijft te gode, maghet ionc,³³⁴

335

God neme u in sijn behoede,

 

Want daer en is bagijn in alt convent

 

Van dusdanighe moede.³³⁷

 

 

 

Totten alder liefsten gode

 

Sy die maghet liet;

340

Haer lieve camer suster

 

Droeflic van haer schiet.

+ b ij r^o

330 nuttelic, wsch. een bedorven lezing; het Nd. heeft ‘eirwerdichlichen’.

334 blijft te gode, wees Gode bevolen.

337 moede, gezindheid.

[p. 22]

 

⁺Daer bleef dat arm baghijnken

 

Wel seven iaer lanck,

 

Dat sy van aertsche dinghen

345

En at noch en dranck.

 

 

 

Die suster ghinc ter cameren,

 

Tot gode hadde si haer bewant.³⁴⁷

 

Den soeten ihesum marien soen

 

Die si daer binnen vant.

 

 

350

Hi seide: god groet u, maget ionc,

 

Ic ben der minnen bode.

 

Tot u ben ic al hier ghesant

 

Vanden lieven gode

 

 

 

Dat ghi u bereyt, maghet ionck,

355

Ende ontfanct dat duerbaer cleet

 

Dat ihesus marien zone

 

U altoes heeft bereet.

 

 

 

Ick en wil van ihesus have niet,

 

Ick wil wesen sijns ghenoot.

360

Hi was soe arm gheboren

 

Ende ellendich tot in sijn doot.

 

 

 

⁺Ontfaet dat, goede baghijnken,

 

Dat ihesus u wil gheven.

 

Ghi moecht wel ewelic

365

In groter rusten leven.

+ [b ij v^o]

347 bewant, gewend, gekeerd.

+ [b iij r^o]

[p. 23]

 

Och lacy, hi en hadde ruste niet

 

Daer hi hinc al bloot;

 

Hij was arm en willeloes

 

Ende bleef van minne doot.

 

 

370

Ontfanct dat, arm bagijnken,

 

Dat over schone iuweel.

 

Ihesus wil hem vermeyen ghaen

 

Met u in sijn prieel.

 

 

375

Ic en wil van sijnre have niet.

 

Al is heer ihesus also rijcke,

 

Ic wil sijn arm ende willeloes,

 

Ende ic wil bliven sijns ghelyke.

 

 

 

Soe sal ick claghen sijnre moeder

 

Over sijn hertelick lief,

380

Dat ghi van synre haven

 

⁺En begheert ymmer niet.

 

 

 

En geeft [g]hij mij dan ghenen troest,

 

Ick sal mi selven wreken;

385

Ic sal u dan soe doen minnen

 

Dat uwe herte sal breken.

 

 

 

Moch[t] ick heer ihesus minnen

 

Ende hy mi gaeve dan dije macht,

 

So had ick dan mijn liden groot

390

Tot een salich eynde bracht.

+ [b iij v^o]

[p. 24]

 

Ioncfrou, ghi sijt van haven arm

 

Ende alle dinck of gheghaen.

 

Quaem die soete ihesus tot u,

 

Waer mede soudi hem ontfaen?

 

 

395

Quaem die soete ihesus tot mij

 

------------

 

------------

 

Mijn herte soude syn woninghe sijn.

 

 

 

Wat soudi hem gheven meer,

 

Wel arme baghijnken?

 

Hi is een coninc ende heer

400

⁺Ende alle dinck is sijn.

 

 

 

Waren die oghen in mijn hoeft

 

Der sonnen claer ghelijck,

 

Si souden hem lichten waer hi ginck,

 

Den waerden coninck rijc.

 

 

405

Wat soudi hem gheven meer,

 

Wel arme baghijnken?

 

Hi is een coninck ende heer,

 

Ende alle dinc is sijn.

 

 

 

Waren die vlechten op mijn hooft

410

Pellen ende duer ghereide,⁴¹⁰

 

Ick soudese onder sijn voeten spreyen

 

Dat hi daer over trede.

+ [b iiij r^o]

410 pellen, kostbaar kleed, statiekleed; duer, kostbaar; ghereide, sieraad.

[p. 25]

 

Wat soudi hem gheven meer,

 

Wel arme baggijnken?

415

Het is een coninck ende heer

 

Ende alle dinck dat is sijn.

 

 

 

Waren mijn handen een tafelbaert⁴¹⁷

 

Van saphiren ende dueren robbijn,

 

⁺Ende alle mijn vinger scraghen,

 

Dat soude sijn tafel sijn.

 

 

 

Wat soudi hem gheven meer,

 

Wel arme baghijnken?

 

Hi is een coninck ende een heer

 

Ende alle dinck is sijn.

 

 

425

Waer mijn hooft van goude

 

Ende mijns herten bloet ware wijn,

 

Ick soudet ghaerne schencken,

 

Mocht ic des waerdich sijn.

 

 

 

Nu bereijt u soe haestelick

 

Ghi sult met mi varen

 

In dat rijcke daer ick wone

 

Met menigher enghelen scaren.

 

 

 

------------

 

Die godheit wordt daer openbaer,

 

Ter middernacht die camer scheen

435

Ghelijc der sonnen claer.

417 tafelbaert, misschien is een speelbord, een schaakbord bedoeld.

+ [b iiij v^o]

[p. 26]

 

Die baghijnen quamen alle,

 

Die clocken ginghen clincken;

 

⁺Si begonste[n] doer die min van gode

 

Den lof van maria te singhen.

 

 

440

Nu ludet alle blidelick

 

Des soeten ihesus schelle.

 

Heer ihesus helt hier boven⁴⁴²

 

Ende die engelen alle.

 

 

 

Doe quam die meestersse

445

Ten eynde van seven iaren.

 

Hier was een arm bagijnken,

 

Waer mach dat sijn ghewaren?

 

 

 

Doe seide haer camer susterkijn:

 

Te gode dat icse liet,

450

Ic en sach dat arm baghijnken

 

In seven iaren niet.

 

 

 

Si ghinc ter cameren haestelick;⁴⁵²

 

Daer vant sij in alleyne

 

Den soeten ihesum marien zone,

455

Ene oec die maghet reine.

 

 

 

Si seyde: god gruet u, maghet ionck.

 

⁺Hoe staet met uwen leven,

 

Dat ghij-den schoene baghijn hof

 

Hebt seven iaer begeven?⁴⁵⁹

+ [b v r^o]

442 helt, is, bevindt zich; helden is een oostmnl. vorm naast houden.

452 Si, t.w. de ‘meestersse’.

+ [b v v^o]

459 Hebt begeven, weggeweest zijt uit.

[p. 27]

460

Si seide: ic sach ter warelt sint⁴⁶⁰

 

Noyt sterffelic creature.

 

Ioncfrou, ghi seght van seven iaer:

 

Ten dunct mij nyet een ure.

 

 

 

Sendet uut haestelick

465

Eenen bode ghetrouwe

 

Totter liever moeder mijn,

 

Ende troeste die edel vrouwe.

 

 

 

Die bode ghetrouwe voer te hant⁴⁶⁸

 

Ende brocht der moeder salighe mare,

470

Dat haer lieve dochter

 

Ten eewighen leven ware.

 

 

 

Nu claghe ick gode mijn liden groot

 

Ende mijns herten toren,⁴⁷³

 

Dat ick alle minen tijt

475

Aldus doeflic hebbe verloren.

 

 

 

Mi en siet ter werelt nimmermeer

 

⁺Enich mensche blide,

 

Ick en sije die lieve dochter myn⁴⁷⁸

 

Des daghes tot enigher tide.⁴⁷⁹

 

 

480

Mocht icse eenwerf scouwen,

 

Die ick an mijnre herten dro[e]ch,

 

Ende si voer mi bade,

 

Soe hadt ick goets ghenoech.

460 sint, sindsdien, in al die tijd.

468 te hant, terstond.

473 toren, verdriet.

+ [b vj r^o]

478 Ick en sije, als ik niet zie.

479 Des daghes, in mijn leven.

[p. 28]

 

S[i]nte gregorius seijt voerwaer,

485

Ende heeft openbaer bescreven

 

Dat die moeder ende dochter

 

Beide sijn ten ewighen leven.

 

 

 

Die goede sinte gregorius

 

Die gheeft aflaet voerwaer

 

------------

490

Vier M. daghen ende C. iaer

 

 

 

Gode ende der maghet ter eren

 

Ende al sijn veghevier quijt,

 

Die dit int herte heeft

 

Des daechs tot enigher tijt.

495

Nu maect ons god van sonden quijt.⁴⁹⁵

 

 

 

AMEN

 

 

 

⁺[houtsnede]

495 maect, make.

+ [b vj v^o]