Awater. Jaargang 7

[p. 19]

Wat leest...
Giel Beelen

Noem hem niet het enfant terrible van de vaderlandse radio. Giel Beelen is die geuzennaam allang voorbij. Maakte hij ooit zijn luidruchtige entree in de ether door gepijpt te worden on air, nu draagt hij de titel van beste radioman. In 2007 kreeg hij de Zilveren Radioster. Nederlands enige shockjock liet zich ooit als een gans dwangvoederen, nam een hapje uit de moederkoek van een vriendin maar was ook bereid een paar dagen te vasten voor het goede doel. Dat laatste leverde een slordige miljoen euro op. In zo iemand moet wel poëzie zitten.
door Thomas Blondeau

Foto: Hans Peter

Toen de benoeming van de Dichter des Vaderlands wat deining veroorzaakte, nam radiopresentator Giel Beelen het voortouw door in zijn radioprogramma Ingmar Heytze tot de Dichter des Giels te slaan. Wat inhoudt dat de Utrechtse dichter al een paar keer mocht opdraven tijdens een van de best beluisterde radioprogramma's om zijn werk ten beste te geven. In de kast van Beelen staan dan ook vooral bundels van Heytze, naast Chabot en Deelder.

‘Ik vind het mooi indien het begrijpelijk is, dus niet van die Frank Boeijen-achtige shit. Goede poëzie kan je echt meenemen naar eigen ervaringen en regels kunnen dan dagen door je hoofd blijven spoken.’ Blijkbaar spookt er niet veel door Beelens hoofd tijdens het interview want hij komt niet verder dan Herman Finkers bon mot: ‘Op alles rijmt wel iets. Behalve dan op waterfiets. Op waterfiets rijmt niets.’

Poëzie in een klascontext is ook bij Beelen geen gelukkig ervaring. ‘Op school ga je het altijd zo stuk analyseren. En dan kregen we nog van die oude-lullenshit zoals Simon Vestdijk en Driek van Wissen.’

Of het nu radio of tv is, serieus of absurd, wat voor werk Beelen ook doet, hij zal altijd proberen de nieuwste muziek onder de aandacht te brengen. Hoe belangrijk vindt hij de tekstuele component van popliedjes? ‘Meisjes luisteren traditiegetrouw naar de tekst, mannen niet. In mijn geval klopt deze waarheid zeker. Ik luister veel meer naar de sound. Neemt niet weg dat er altijd regels zijn die je raken.’

Vooral Nederlandstalige rappers kunnen op dat vlak zijn voorkeur wegdragen. ‘Lange Frans, Extince, Def P maar ook De Jeugd van Tegenwoordig vind ik met hun zelfbedachte woorden wel heel interessant. En lachwekkend tegelijk.’

Triësto

Hij is op weg naar Wevelgem, hij is op weg naar niets.
Tom Lanoye

Mocht ik herbeginnen, ik zou het anders
doen; niet voor de roem, maar voor de platen.
Niet meer knutselen met woorden,
maar een god zijn in the groove.

Ik zou hele nachten draaien in spelonken
waar geen zinnig mens zich nog vertoont,
gehoond door mijn collega's, doodgezwegen
in de krant. Links en rechts voorbijgestreefd

door wie de tijdgeest in zijn hoezen vangt,
van wereldstad naar wereldstad, Ibiza, feesten
tot het licht, keus uit duizend chicks per nacht -
en ik blijf hier, de bleekste vleermuis van de stad.

O tafels, loop niet vast op dit bezeten lied
want anders wil ik niet; laat mij schuiven,
laat mij snuiven, levend lijk dat ieder feest
in kantelende tegenkringen leidt, mijn naalden

etsen hun droevig spoor, ik hoop maar dat ik
stoor - grijp mijn hand en leid mijn beats:
ik zoek het einde van de nacht,
ik ben op weg naar niets.

Uit: Ingmar Heytze, Het beste en de rest. (Podium, Amsterdam 2006).