Awater. Jaargang 6

[p. 30]

Prijswinnaars
Gedichtendagprijzen 2006

De dichters Peter Ghyssaert en Micha Hamel en publicist Toef Jaeger kozen op verzoek van Poetry International de drie mooiste Nederlandstalige gedichten van 2006 uit. Winnaars Anneke Brassinga, Saskia de Jong en Dirk van Bastelaere ontvangen elk €2.500,-. Hun gedichten worden op affiches verspreid in Nederland en Vlaanderen, én voor u hierbij bijeengebracht in Awater.

Dirk van Bastelaere
Op het achterdek

Wat is er met die bebloede zakdoek?
Je loopt voor het spoor
van de liefde uit,
maar misschien is dat niet
mijn eigen keuze - hoe
ben je hier terechtgekomen? Er is flinke deining.
Ze legt haar hand
op zijn schouder in het gedempte geluid
van de lobby. De koperen potten
verspreiden het licht,
maar in het slachthuis spuit men de kalveren
nat, gaat stroom door de nek, loopt
in de achtertuin op een hakblok
de duif langzaam leeg
in het niet-duif.
We zitten aan.
Je bent wat je eet.
Na het diner rollen jullie over de mat.
Dan rookt ze een sigaret op het achterdek.
Terwijl de pianist zich verspeelt
wend je je hoofd af, misschien
omdat haar hand (in een flits)
naar je uithaalt

(Uit: ‘De voorbode van iets groots’, Atlas, Amsterdam/Antwerpen, 2006.)

Saskia de Jong
eenvoudige formule

wij waren een keer bang
we hebben elkaar de ceremoniekleding
aangetrokken en er was sneeuw en liefde

een stadse sneeuw van meet af aan
smeltend, niet het geringste gloeiend feest
lukraak weerkaatste naar alle schijn

wat tederheid, onze trots leek:
natte voeten, wat kippenvel:
de toorn van hoorn

acceptatietijd zeventien uur achtendertig

verder is alles ook vluchtig en beheerst
uitgetrokken hemden en blouses, onze huid overblijver
als droglist, verhoogde weerstand, unieke brug

vanavond eten we de dingen gekonfijt en wensen
weer
dat we om rauw op het lijf vroegen

tafel en bed dragen gebruikerssporen
houd voor de zekerheid de oven warm
u zocht? een vrouwelijke bode? man van fatsoen?

te stoppen met spelen, met muziek en met
bloemen kan een voortreffelijk begin zijn

(Uit: Resistent, Prometheus, Amsterdam, 2006.)

[p. 31]

Anneke Brassinga
De goede afloop

Wat doen we hier eigenlijk, vragen we
ons niet af zolang het huppelen van wijsjes
uit de luidsprekerboxen voortgaat, in de bomen
hangen ze onzichtbaar, en wij maar denken
dat het vogels zijn die kwinkeleren -

wat doen we hier? Eerst eens voelen of
de voeten warm genoeg en niet al te pijnlijk
verknobbeld zijn, dan even goed luisteren
naar het lichte geborrel in de diepte van ons
ingewand, oude waarzegster die laat weten

of we alweer verrekken van honger zoniet
dorst, je komt er immers niet achter anders
en het moet niet in het honderd lopen in het
hier, het verzandende, de bossige verstuiving
waar de limonadekraampjes de een na de ander

luchtspiegeling blijken als je hijgend dacht
er te zijn - in het hier waar je wandelt en,
door steeds het niet te kunnen laten nog weer
om te kijken naar waar je vandaan kwam,
niet ophoudt te struikelen over stronken,

schrammen op te lopen van ruwe eikenschors
en roest- of bloedrood prikkeldraad,
resten van beschaving. En hoe vaker je terug-
blikt, voortzwoegende, op de wonderschone
zonsopgang roerloos in je rug boven het verre

geboomte dat onhoorbaar ruist, hoe beter je
weet: dat ontwaken van de frisheid van limoenen,
die paradijselijke eerste hap van de tropische
verrassing in een jasje van melkchocolade -
het verblindend prille komt niet weerom.

Wat doen we hier? Wat we niet doen
is opletten. Of is de afgrond onzichtbaar, of
bestaat er geen afgrond voordat je erin valt,
langs gladde steenwand suist? Het gaat
gezwind. In het gras naast de beek op de bodem

wacht God, zo blij als een moeder die al die
tijd thuis is gebleven, met 'n schaaltje pinda's,
sherry in het glas. En vanachter de bloeiende
bomen, eindelijk daar komen ze, de vermisten
voor wie je onmisbaar, die jij niet missen kon.

(Uit: IJsgang, De Bezige Bij, Amsterdam, 2006.)