Awater. Jaargang 3

[p. 58]

Poezieclub

De poëzieclubpagina's worden samengesteld door de Stichting Poëzieclub

Poëzieclubkeuze voorjaar 2004

Het Dichterspanel van de Poëzieclub, Judith Herzberg en Ed Leeflang, heeft de bundel van Rogi Wieg De Ander uitgeroepen tot Poëzieclubkeuze voorjaar 2004. Als Aanbevelingen koos het Dichterspanel Peter Nijmeijers bundel Rotgipfler en De Grote Vakantie van F. Starik. In deze Awater het juryrapport van de bundel van Wieg. De juryrapporten van de Aanbevelingen vindt u op www.poezieclub.nl.

De Poëzieclubkeuze voor de zomer 2004 is inmiddels ook bepaald: Puur van Pieter Boskma (Prometheus). De Aanbevelingen zijn Bizonvoeten van Patty Scholten (Atlas) en Binnensmonds jubelend van J. Eijkelboom (Arbeiderspers). Bij het ter perse gaan van deze Awater waren de juryrapport nog niet beschikbaar.

Juryrapport van de bundel ‘De Ander’ van Rogi Wieg
door Judith Herzberg & Ed Leeflang

De Ander van Rogi Wieg wijkt in zijn vormgeving af van de meeste andere dichtbundels. Zo liet de dichter acht van zijn schilderijen reproduceren die verband houden met zijn thematiek. Verder gaat aan de gedichten een tamelijk uitgebreide introductie vooraf. Daarin heeft de auteur het over vroegere verrichtingen als pianist en componist, maar vooral over zijn manier van schilderen en dichten.

Ter wille van een zuivere beoordeling - het gaat tenslotte om poëzie - zijn zowel de afbeeldingen als die introductie hier volledig buiten beschouwing gelaten.

De Ander is een autobiografische bundel, die opvalt door een verregaande, om niet te zeggen riskante openhartigheid. Er is sprake van dramatische ervaringen. Een gerechtelijke uitspraak verbiedt de dichter de omgang met zijn dochtertje. Hij maakt geen geheim van zijn doodsdrift en van zijn verblijf in een psychiatrische inrichting of gevangenis. De bundel sluit af met een serie bajesgedichten.

Nu heeft poëzie die het eigen wel en penibele wee beschrijft een lange traditie achter zich, maar dichters die zich zo met huid en haar blootgeven aan de lezer zijn in Nederland tegenwoordig schaars.

Onverhulde bekentenispoëzie, het is een hachelijk genre en de weerstanden ertegen zijn niet van vandaag of gisteren. Dat is begrijpelijk genoeg: sentimentaliteit ligt op de loer en kleffe loslippigheid heeft iets stuitends. Maar die gevaren doen zich in De ander nu juist niet voor. Wiegs gedichten zijn niet opdringerig of larmoyant, de lezer voelt zich dan ook niet gegeneerd. Integendeel. Daarvoor is de kijk die de dichter heeft op zichzelf en zijn omstandigheden te verassend en te scherpzinnig, daarvoor is zijn toon te nuchter, op het lichtvoetige af.

Bij de schrijnende onderwerpen die in De Ander worden aangesneden zou je bij wijze van tegenwicht een flinke dosis ironie of cynisme verwachten. Dat zijn nu eenmaal de geijkte middelen om het pijnlijke te relativeren en zo in één moeite door gedichten om zeep te helpen. Tot dergelijke gangbare ingrepen laat Wieg zich niet verleiden. Een zekere zelfspot is hem niet vreemd, maar tegenwoordigheid van geest en vitaliteit tegen de klippen op geven deze bundel zijn elan.

De Ander is het boek van iemand die niet opgeeft. Navrante bespiegelingen wisselen af met terloops aandoende zinnen als ‘Ik heb lang genoeg geleefd / om nog lang genoeg geleefd / te hebben’, ‘moeite doen is waardevol’ of ‘stupide om bij de dood te denken aan een begin.’ Wiegs bundel telt veel overtuigende en zelfs bemoedigende gedichten, zoals:

Zonder twijfel

Voor Hannah

Eerst vond men het wiel uit en toen het zwaard van Damocles
en de hoed en de appel van het kwaad tot erger, en daarna

drong de punt van het zogenoemde zwaard naar binnen door
mijn schedeldak: ik trouwde. De wereld is techniek, het trouwen

is belofte, zo had het moeten zijn, maar zo was het niet.
Opstaan, liefhebben, nachtrust, het werd een wiel

dat het oude zwaard liet zakken, dieper, diepst, tot in het hart.
Waarom heb ik je gemaakt? Waarom me niet omgekeerd en weggelopen?

Er zit soms diepte in de wereld van de vlakte, lijnen die elkaar
kruisen op een snijpunt, zwart dat lichter wordt en afneemt

tot wit. Noem het perspectief, of bedrog, een valse
belofte, of techniek. Maar jij bestaat. Jij, zonder twijfel.

Bewegende poëzie op Poetry International Web

Poetry International Web is een internationale poëziewebsite, maar biedt ook veel vaderlandse poëzie. Op de website staan ruim dertig Nederlandse dichters, waar ieder kwartaal minimaal één dichter aan toegevoegd wordt. Vanaf 1 juni is Tonnus Oosterhoff Poet of the Quarter. Met de presentatie van zijn bewegende gedichten in Engelse vertaling op het Nederlandse domein heeft Poetry International Web de primeur.

Sinds kort is Poetry International Web uitgebreid met een nieuw land: India. De Indiase redactie opent het domein met twee dichters: de Engelstalige Keki Daruwalla en de in het Marathi dichtende modernist Vasant Abaji Dahake.

Maandelijks zijn op Poetry International Web meer dan vijftig nieuwe gedichten te vinden in de originele taal en in Engelse vertaling. Daarnaast biedt de website nieuws, essays, links en achtergrondinformatie over meer dan 250 dichters.

Als u elke week een gedicht in uw mailbox wilt ontvangen, abonneert u zich dan gratis op de Poem of the Week via de website. Wilt u op de hoogte blijven van de ontwikkelingen op Poetry International Web, dan kunt u zich gratis abonneren op de Newsletter.

www.poetryinternational.org

[p. 59]

Jelmer van Lenteren wint Gedichtenwedstrijd Highschool Music Competition

Van de ruim zevenhonderd gedichten van scholieren die vanaf december 2003 hebben meegedaan aan de Highschool Music Competition heeft het gedicht ‘Een versteend leven’ van Jelmer van Lenteren (16 jaar) uit De Lier het meest indruk gemaakt op de jury. De Highschool Music Competition is een project van de Zuid-Hollandse Popunie in samenwerking met de Poëzieclub. In workshops leren kinderen een gedicht schrijven. Het winnende gedicht wordt door alle finalisten van de HMC bandcompetitie bewerkt tot een nieuwe song.

Jelmer van Lenteren heeft met zijn gedicht €100,- gewonnen, een abonnement op de Poëzieclub en een plaatsje in de jury die bepaalt welke song het beste is.

Voor meer informatie: www.popunie.nl

Geheel ongevraagd,
geheel onverwacht,
ging vanaf mijn berg,
het steentje rollen.

Zo weerloos,
is dit steentje klein.

Van rotsen af, door valleien,
bleef mijn steentje staan,
liggend op de vlakten,
bleef mijn steentje gaan.

Zo weerloos,
is dit steentje klein.

Nu de schaduw is gekomen,
rolt mijn steentje,
onbewegelijk door,
de pijn, het verlangen,
een onbegrip te groot.

Zo weerloos,
is dit steentje klein.

Jelmer van Lenteren, 16 jaar