Stadspanorama
Vanaf het hooge gebouw heeft men uitzicht op de omliggende dakpannen.
Uit de steile kloven die in de verte vervlakken stijgt het half uitgeklonken geraas dwarrelend als een rookzuil naar boven.
De dak-antennes der radio liggen als een beangstigend net over de benauwde stad.
Het geraamte van een lichtreclame wekt verlangens op naar een romantischen avond, hoewel de vrouw op deze hoogte in het bewustzijn uitgeschakeld is.
Als een verschrikte berenrups ligt het centraalstation gevaarlijk dicht op den rand van een groene watermassa, waarin de figuren lijnen trekken als een glasscherf over een stuk week-grijze plasticine. Buiten de wereld schuift een trage zeestoomer langzaam tusschen hooge dijken door over het gras om de horizon te accentueeren.
Er is groote behoefte aan verticalen.
R. Blijstra.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd
