Ars moriendi

§ Die temptacie des duuels vanden wanhopen.

Elck mensce sal hier mercken ende verstaen hoe die duuel den sieken mensce tempteert ende becoret mit menigerhande listicheyt in wanhope. Den rouwe die een mensche voer zijn zunden hebben sal die verandert die duuel in mistroest Nu als die mensche inden lichaem zeer iamerlijcke ghepijnicht wort. zoe comt die quade duuel ende pijnighet den siecken mensce inder sielen. opdat zijne pijne te meerre mach wesen. Mit aldustanigen temptacien comt die duuel totten sieken mensche ende seyt aldus. O du vermaledide keytijf siet hier alle v zunden die alsoe groet zijn Ghi en moghet van gode nummermeer barmherticheyt vercrigen Wantu weeste wel dattu om een dootsunde verdoemt moetste zijn. alustuse niet ghebiecht en hebste ende dese zunden en hebbest u vmmer niet ghebiecht daerom moetstu ewelick verloren bliuen

Ghi moecht wel mit Caym segghen. Maior est mea iniquitas quam dei pietas. Meerre is mijn quaetheyt ende boesheyt dan ick ghenade vercrighen mach ¶ Siet oeck hoe ghij die gheboden godes ouerghetreden hebbet. Want ghij god niet lief en hebbet gehadt noch oec uwen euen kersten mensce daer omme en moechstu die genade godes nummermeer vercrigen. Want niemant en sal behouden bliuen hi en houde die thyen gheboden gods. ende du en hebbeste nauwelick een vanden tyenen gehouden. hoe soldestu die ghenad godes also verdienen. God die here seyt seluen inden heylighen euangelio. Die mijne gheboden niet en bewaert die en mach in dat rijcke der hemelen niet gaen. Dye seuen wercken der ontfermherticheyt en hebstu niet veruult. du en hebste mit dinen euen kersten menschen ghene barmherticheyt gedaen. mer du hebste die armen onder die voete ghetreden. waer mede hebbestu die barmherticheyt gods verdient. Laet af laet af het is nu te late du en mogheste die barmherticheyt godes nu niet verdienen. Iae dat een mensce alle zijn leuen goet gedaen hadde. noch en weet hi niet of hi weerdich is te ontfanghen die barmherticheyt gods Hoe moechstu dan die genade godes vercrijghen die alle dijn leuen niet veel goedes gedaen en hebste mer in quaetheyden ende

[fol. 20v]

mit quaden ondoechdelijcken wercken hebstu dijn leuen toe ghebracht.

Di deser becoringhe. ende meer ander ghelijckenisse brenct die duuel den mensche in wanhope. Geen dinc en vertoernt gode zo zeer als wanhope. Een mensce moet betrouwen in de ontfermherticheyt godes zal hi vmmermeer behouden bliuen. Ende hier en is gheen quader dinck teghen die ontfermherticheyt godes dan die zunde der mistroesticheyt. ¶ Hier af sprect die prophete dauid inden psalter ende seyt aldus. Die ontfermherticheyt des heeren en heuet ons niet laten verloren mer in allen noden heeft si ons bi ghestaen. Die heylijghe leerre Augustinus seyt. Elck zundich mensce die wanhopet vander ghenaden gods die verliest die ghenade godes ende die ontfarmherticheyt gods sal hem gheweyghert werden

§ Hier omme want die duuel een bedreygher ende een schalck is alre boeuerijen soe weet hi best waer hi den mensce mede becoren ende tempteren sal. Want dan gode gheen dinck meer en mishaeget dan wanhope ende mistroeste daer omme is die duuel altoes vut omme den mensche mit deser zunde te bedrieghen ende te tempteren. Want hij is listich ende cloeck ende altoes arbeydet hi om den mensche te brenghen totter helscer pijnen.