Arsenaal. Jaargang 6

Triestig liedje

Ik hield je in mijn hand gevangen
gelijk een kleine vogel. Blij
om 't onverwacht vervuld verlangen
hield ik je dag en nacht bij mij.

'k Heb je gestreeld en je bedorven,
bracht je de beste kruimels brood...
Ik had je zo opeens verworven...
Waarom moest jij ook eensklaps dood?...

Nu dool ik door de lange straten.
Er is haast niets meer, dat mij rest.
'k Sta soms in eenzaamheid te praten
of mijmer bij jouw ledig nest.

Ik hield je in mijn hand gevangen...
Nu zijn weer alle dagen koud
en schrei ik om mijn groot verlangen...
en schreit de herfst in 't kreupelhout.

Tony van Putte.