Arsenaal. Jaargang 6

[p. 32]

Herfstliedje

De droeve avonden... de vogelkreten...
en in de bomen zit reeds driest de wind.
't Geluk is ons maar karig toegemeten,
gelijk een zwerver die geen heimat vind

en als een vogel, die - het nest verloren -
de gansë avond zingt van schrik en pijn...
En dan opeens - kan ik hem niet meer horen...
en vraag mij af, of hij nu dood zou zijn.

De droeve avonden... De bomen wegen.
Dit is de herfst, die ons nooit heel verlaat.
Wat heb ik voor de winter meegekregen?...

Herinnering - En als die pijn vergaat,
komt mij 't geluk op al mijn wegen tegen,
maar dan is 't zeker lang..., al lang te laat.

Tony van Putte.