Arsenaal. Jaargang 5

[p. 27]

Akte van Geloof

'k Geloof in u, o vrouw. Uw borsten zijn zo warm en week
alsof ik vogels in mijn handen zou gevangen houden
en bang hun bloed zou voelen slaan. Uw aangezicht is bleek
maar in je bleekheid staan uw ogen, waar mijn driften lauwden.

Want 't is steeds naar uw goedheid dat mijn droefheid naakt
en niets is beter dan een woord dat zegt hoe te bezinnen.
En 't is steeds aan uw mond dat mijn geluk ontwaakt
want hij die zich gelukkig weet kan schoon en rijk beminnen.

En ik geloof in u, o vrouw, die elke koorts genas,
gij die steeds offert met uw vlees en ster wordt in de nachten,
van 't oude leed niet spreekt nog van de zondaar die ik was
en mij uw handen reikt alsof ze mij vergifnis brachten.

En elke zomer zocht ik andre kleur en andre zang
en nieuwe bloemen maar het was of 'k in de spiegel had gekeken
en steeds mijn donker aangezicht aanschouwd' en 'k vond vol bang
geluk dat Nieuwe toen mijn handen langs uw lichaam streken.

Zo blijf ik aan uw dis gezeten: gij schenkt goede wijn.
En voor dit al, geliefde vrouw, blijf ik in u geloven.
Alles wordt goed bij u al moest het dan de Dood ook zijn
want hij die zich bemind weet ziet geen lichten doven.

Pieter Aerts