Arsenaal. Jaargang 5

[p. 40]

Herfstgetij III

Is dit de klip waarop elk lot moet stranden,
van alles los en van verlangen leeg?
Zelfs zonder zorgen voor de grage handen
zonder droom die uit de grauwheid steeg.

Ik schuw de mist die met zijn klamme klissen
de kilheid spreidt alwaar de gloed verglimt
tot hij zich nestelt in de diepste nissen
zodat zijn klem tot aan het harte klimt.

Geef mij een doel dat ik nog moet bereiken,
een hinderpaal die weer moet weggeruimd,
een drang, een droom waarnaar mijn handen reiken
opdat ik leve intens en opgeruimd.

Maurits De Doncker.