Arsenaal. Jaargang 5

[p. 39]

Volmaaktheid...

Volmaaktheid die niet van deze aarde zijt,
hoe strekt naar u het beste van ons pogen.
Hoe zijn wij uwen cultus toegewijd
met gans de mate van ons klein vermogen.

Hoe heeft niet reeds van kleinheid ons bevrijd
enkel de wil die daartoe heeft bewogen.
Zo niemand ooit uw tempel heeft ontwijd,
die op den bergtop troont, het dal onttogen

is menigeen door ijdel gnomenpogen,
ofschoon gij droom en onbereikbaar zijt
voor onze vlucht uit laagheid en uit logen.

Volmaaktheid die niet van deze aarde zijt,
de drang naar u blijft lichten in onze ogen,
zolang de dood ons gunst gunt en respijt.

Maurits De Doncker.