Arsenaal. Jaargang 5

Heeft het wel zin?...

Zoals de maan ginds glanst en dooft
achter de wolken is mijn droom
één licht en dan weer plots gedoofd,
en dan weer licht als uit de schroom

van nieuwe duisternis gegroeid
tot zilver: rein en lief en koud...
Doch heeft het zin om onvermoeid
nu wit dan zwart, nu slijk dan goud

te graven uit éénzelfde bron?
Ik weet het niet! Heeft het wel zin?

Zo stijgt weer op datzelfde lied
dat niet ééntoon'ger wezen kon,

zo zonder einde of begin....
Erbarmen God: ik weet het niet!

Rik Lanckrock.