Arsenaal. Jaargang 5

Avond in December

De dag was schoon. Snel gleed het duister
van beide heuvels naar het dal.
Sluit thans uw ogen, liefste, en luister
naar het klavierspel in de hal.

De bossen hebben pas weerklonken
van ons uitdagend liefdelied.
Wij hebben rode wijn gedronken.
De dag was schoon en 't zacht verdriet,
waar we onze harten aan verwarmen
en dat ons onontbeerlijk is
als 't dagelijkse brood der armen,
was stil. Vrees niet. Hoor, hoe in 't lis

de wind slaapdronken zit te dromen.
De maan rijst boven 't hoge bos.
Vrees niet. - Laat nu de mensen komen.
Nu kan ik nooit meer van u los.

Jan van den Weghe