Arsenaal. Jaargang 5

[p. 34]

De Huiskamer

Voor F.v.d.B

Omdat de klok tikt en het water zingt
behoeven zij de stilte niet te vullen
totdat de letters van het boek weer zullen
gaan dansen en de nacht tot spreken dwingt.

Op het buffet weten de grijze pullen
waarom de moeder nog dit al bemint,
want zij zijn ouder dan het oudste kind,
maar zwijgen ook en zullen niets onthullen.

Zij is de laatste die naar boven gaat,
nog even op de trap te luisteren staat,
afwezig strijkt langs een vergeten lok.

Steeds is het haar een afscheid dat niet baat[:]
er zijn vier muren die zij nooit verlaat,
al zucht zij, ‘moeder’ roept de koekoeksklok.

Michel van der Plas