Arsenaal. Jaargang 5

De clown en ik

Ik kan het lijden in zijn dwaze grappen horen
zodra hij moe met ziek gebaar het volk toewuift
en oud door de arena naast zijn schaduw schuift
terwijl zijn zieke ogen door het ijle boren.

Een lach is vals en ware spiegel van veel wonden.
Ik ben vanavond naar een cirkustent geweest;
misschien omdat hij met een lach zijn pijn geneest
heb ik een oude clown heel sympathiek gevonden.

[p. 24]

 

Ik voel me branden lijk een dier met wrede lusten.

 

Nu 't buiten nacht is zoek ik vreugde bij een hoer

 

terwijl een hond begint te huilen op de koer.

 

Naar 't bier stinken haar borsten die op tafel rusten.

 

 

 

Het is slechts spel van haar, 't staat in haar blik te lezen.

 

Ze vloekt wanneer mijn tanden bijten in haar hals

 

Ik voel me clown, die lachend pijnen wil genezen...

 

mijn lippen huivren en ik lach... en ik lach vals.

 

 

 

Aerts Pieter.