Arsenaal. Jaargang 4

Aan mijn Vrienden.

Plant op mijn graf zelfs geen ruw houten kruis,
maar komt me 's Zondags als broeders bezoeken.
'k Zal zeggen: ‘Zet u en doet maar lijk thuis,
ge moogt hier als vroeger zingen en vloeken.’

Koopt echter geen bloemen, geen purp'ren kroon,
zo ge niet wilt dat ik u zou vervloeken.
Ge weet hoe ik walg voor ijdel vertoon
en dat ik meer schimp dan bijval mocht boeken.

Maar zingt op mijn graf en lucht er uw spot,
voor lijkbidderstronies zou ik mij schamen.
Onz' zwakheid kent niemand beter dan God.
Hij weet: wij vonden min rozen dan bramen.

Vervult nog één wens, mijn laatste verzoek:
zorgt ook voor tabak, jenever en vrouwen.
En steekt dan beslist het vuur aan het boek!
In 't wit kan men ook in Vlaanderen rouwen...

Remi Boeckaert