Arsenaal. Jaargang 4

IJdel Pogen.

Ik trachtte mijn bestaan op hoger plan te heffen
om trots en eenzaam naar den horizon te gaan.
Het ijdle van mijn pogen zou ik dra beseffen,
plebejers blijven braafjes in de horde staan.

Zo werd de dijk van mijn verzet tot brij verbrijzeld,
terwijl het puin zich in de zee verloor.
Wie arm en machtloos is, blijft tot het eind gegijzeld,
want zelfs zijn stoutste heersersdromen gaan teloor.

Een zaalge vloed van rust omspoelt mijn dieper wezen,
nu dat mijn geest bevroedt dat hij het volk behoort.
Mijn enig streven blijft gebonden aan het leven,
sinds dwaze grootheidswaan werd in de klem gesmoord.

Frans Machtelinckx.