Arsenaal. Jaargang 4

[p. 40]

In Memoriam Patris

Mijn vader stierf, lijk trotse vorsten sneven
in eenzaamheid. Gemis en bittre klacht
verguist soms grootse ziel, die zucht en wacht
en enkel rust gewint in 's hemels dreven.

Zijn laatste dronk was niet in smart geheven,
maar was als nektar voor zijn zieke borst.
Zijn blik bleef klaar en sprankelend van leven
zoals het water, laafnis voor zijn dorst.

Mijn moeder treurt om 't dagelijks verzaken.
Het scheiden zonder groet was hard en zwaar
voor haar, die nachten kent van kille wake.

't Gebed voor u, kan maar niet afgeraken;
ik kende u niet genoeg, wanneer uw dood
ons drukken kwam gelijk een last van lood.

Frans Machtelinckx