Arsenaal. Jaargang 4

Sonnet voor Moeder

Ik heb vandaag weer lang uw beeld moeten aanschouwen
en dan maar doelloos dromend door het raam gestaard,
daar weer misschien in mij wat hoop en kracht vergaard:
U blijft voor mij symbool van rust en van betrouwen.

Ik wist U jaren lang aan mijn karakter bouwen
want al die zorg was méér dan warmte bij de haard,
maar heb ik in mijn hart Uw weemoed trouw bewaard
ik erfd' Uw zachtheid niet, noch Uw beproefd vertrouwen.

Bekijk ik Uw portret met tere kinderblikken
of toef ik bij Uw graf met slecht verkropt verdriet,
er blijft zo weinig, moeder, dat Uw heengaan liet

en toch zo machtig veel... Ik kan mijn tranen slikken
maar uit mijn hart de kilte weren lukt mij niet,
want zijn we nog wel één? 'k Ken 't ander leven niet...

Willy Biliet