Arsenaal. Jaargang 4

Wat is het...

‘en om den tijd, die voortknaagt, te bestrijden,
heb ik 't beproefde wapen opgeraapt:
den droom, die als van ouds mij zal verlossen...’
Jan van Nijlen.

Wat is het dat ons altijd weder
naar 't wonder rijk der dromen drijft,
dat maakt dat wij ontroerd en teder
dien roes beroeren tot beklijft
de weemoed om verleden dagen,
om veel verlangens onvervuld,
om tal van raadsels en van vragen,
waarvan 't beduiden bleef omhuld?

Is het de drang om te vergeten
van weer een dag de tegenheid,
zodat wij ons in droom vermeten
te toeven in de zaligheid
van nooit betreden lustgebieden,
alwaar ons onbeperkt geschiedt
wat rang en stand meestal verbieden
en wat het leven toch niet biedt?

[p. 41]

 

Is het de zucht om steil te stijgen

 

de klem van eigen kleinheid uit,

 

zodat wij vleugelen verkrijgen

 

en luistren naar het zoet geluid -

 

doch dringender dan ooit te voren -

 

van ergens weer een toverfluit,

 

wier lokstem orgelt aan onze oren

 

hoog boven 's werelds koren uit?

 

 

 

Om 't even, droom werd ons gegeven

 

als onvolprezen surrogaat

 

voor vele leemten in ons leven.

 

Ontstentenis van eigen daad

 

wordt in den droom driest opgeheven,

 

zodat een onderdrukte drang

 

de knel van ketens kan verbreken

 

om bot te vieren wat reeds lang

 

zich op ons lichaam zocht te wreken.

 

 

 

Maurits de Doncker