Arsenaal. Jaargang 4

[p. 40]

Herinnering

(aan Yoly, Tony en Raymond)

Bij 't eind - een gloei nog tussen doffe as -
van weer een dag waar winterwee aan kleefde
besef ik plots hoe schoon de zomer was,
hoe schoon die dag die ik met u beleefde,

hoe schoon die dag met vrienden, ernst en lach,
het spel van argeloos met ernst te spelen,
met soms - doorheen een luchtig woordenrag -
van hart tot hart het diepste mededelen,

hoe schoon het was die avond in 't station,
waar onze woorden meer dan woorden waren...
Het werd een slot waarna er niets nog nieuw begon,
geen nieuw bezit of nieuw veropenbaren...
De tijd verglijdt met zomer en met zon,
er blijft ons steeds hetgeen we diep bewaren...

Paul Berkenman