Arsenaal. Jaargang 4

Schemerlied

'k Betrouw de mensen niet, de wrede schorpioenen,
'k betrouw alleen mezelf en dan nog ook niet zeer
en kan ik nog op aard mezelf met God verzoenen,
misschien stel ik dan ook betrouwen in de Heer.

Maar 't is gedaan met mij... Ik heb zoveel verloren,
dat ik mezelf maar wijsmaak, dat ik niets begeer.
Wat had ik aan de nacht of aan het zonnegloren?
't Is of ik nu mijn hart maar wat berusting leer.

En vreugde en verdriet, laat het voorbij me vloeien,
wat eenmaal is geleden, keert toch nimmer weer!...
Waarom dan steeds getracht nog aan mezelf t'ontgroeien?
Eens komt de dood, die uitkomst weet voor alle zeer.

Tony van Putte