Arsenaal. Jaargang 4

Deemstering

Ik staar door 't open venster
van mijn jeugd
tot niets meer deugt
voor mij
tenzij...
tenzij een verre naam
nog tot een droom misschien.

't Is hard alleen te zijn
voor 't open raam.
Je daar alleen te weten,
- wijl alles slaapt -
vriend van je eigen pijn...

Maar harder nog is 't onbegrepen
zich zelve heen te slepen
te beurs reeds om te leven,
te jong om dood te zijn.

A. Suenaert