Arsenaal. Jaargang 3

Landschap

De koeien op het grasland lijken mager
gelijk de klank is van mijn schamel lied
en boven 't landschap drijven wolken trager
dan elke droom verdrijven zal in 't niet.

Mijn ogen zijn zo moe en als gebroken
mijn eenzaam hart dat naar geluk verlangt.
De bloemen op het landschap zijn geloken.
Oud is de zon die op de schoften hangt.

De koeien op het grasland lijken mager
en hij, die dicht, weet zich van veel berooid.
De beelden der geliefden worden vager
lijk kersebloesems op de wind verstrooid.

Tony van Putte.