Arsenaal. Jaargang 3

Verloren Droom

Ik heb me vroeger nooit beschouwd
Als één der honderdduizend mensen
Die tuk op weelde, macht en goud
Zich nobel heer of keizer wensen.

Ik wou alleen een stukje grond
Waarop ik mij een huis kon bouwen,
Een vrouw, een vriend of zelfs een hond,
Een wezen dat ik kon vertrouwen.

Thans is die jeugddroom lang voorbij,
- Ik werd te wijs voor malligheden -
En sta ik wachtend in de rij
Tot ééns 't geluk komt aangetreden.

Zo word ik langzaam stug en oud
Als elk der honderdduizend mensen
En zal mij, tuk op macht en goud,
Eens knarsetandend keizer wensen.

Omdat ik 't huis niet heb gebouwd...

W. BILIET