Arsenaal. Jaargang 3

Zee

Er is geen schoonre weg dan wandlend langs de branding,
de longen volgestroomd van 't onuitputlijk ruim
en dromend van een storm of van een verre landing
te volgen droom na droom in 't bruisen van het schuim.

Er is geen schoonre plaats dan starend van een duintop,
de lip doorbeten van het zand en 't zout der zee
en d'ogen speels geboeid door golvenkruin en kruinsop
te wenden 't lome lijf in innerlijke vree.

Er is geen schoner uur dan drijvend op de baren
de overspoelde borst gerokken naar de zon
en zinkend in een droom vol vredig openbaren
te zwellen met de zee en met de horizon.

Er is geen schoonre stond dan kerend uit de vlakte
van heimwee volgestroomd en van herinnering,
innerlijk oeverloos van bruisend' oppervlakten
te drinken weer haar verten in verzadiging.

Er is geen schoner beeld dan haar oneindig bloeien
er is geen dieper vuur dan liefde tot haar schoot
en als ik sterven zal wil ik in haar vervloeien
tot eindloosheid met haar. Ik ken geen schoner dood.

ERIK VAN RUYSBEEK