Arsenaal. Jaargang 3

[p. 98]

De Tuin van Eden

'k Heb jaren voor de poort gestaan:
De poort van dromen en verlangen;
En zag ik andren binnengaan
Mijn blik bleef aan de deurknop hangen.

Ik dacht: ‘ze zijn in 't paradijs,
In 't rijk van God, de tuin van Eden!’
En 't hunkren naar dezelfde reis
Deed mij de tovertuin betreden.

De poort bleek oud, verroest en rot,
Na 't kriepen der vermolmde sloten
Zag ik een oud, vervallen kot
Waar ik mij immer 't hoofd ging stoten.

Ik heb dan spoedig dichtgedaan
De poort van dromen en verlangen;
Ik bracht er dikke tralies aan
En heb een bordje opgehangen:

- ‘Hier kwade hond: niet blijven staan!’

WILLY BILIET