Arsenaal. Jaargang 3

Gij zijt het Doel

Aan Remi Boeckaert.

Nu 'k in de avond sta voor 't storten van Uw baren
voel ik U weer nabij, in mij en overal,
het dreunen van de zee omvat mijn biddend staren
en voert me zinderend mee in d'afgrond van 't heelal.

Doch wie Gij zijt of wat, veelvuldig en verholen
omhult Gij koninklijk in tijdeloze nacht
naar Uw verspreide kern zullen wij eeuwig dolen,
Uw grondeloos Gelaat ontsnapt aan onze macht.

Maar soms gebeurt het wel dat Gij U laat bewegen
en dat in d'eenzaamheid Uw adem ons beroert,
dan kwijnt de wereld weg en gloeien wij U tegen
van Uw vermeend bezit doorhuiverd en vervoerd.

[p. 97]

 

Maar even vlug verzwindt langs onnaspeurbre wegen

 

Uw koestering en laat ons leeg en grijpend na,

 

dan dolen wij weer rond, verweesd van Uwe zegen

 

totdat ons weer verrukt een volgende gena.

 

 

 

En zo van spiegeling tot spiegeling gedreven

 

verzanden wij verblind en roepen nog Uw naam

 

want één is met ons bloed en onze ziel doorweven:

 

Gij zijt het doel, o God, op U moeten wij aan.

 

 

 

En of Gij vader zijt, of vreemd in andre sferen,

 

of één met ons vervloeit en wij met U in 't al,

 

misschien vernemen wij 't, als wij genoeg begeren

 

wanneer de dood ons heft uit dit betraande dal.

 

 

 

Doch wie of wat Gij zijt, veelvuldig en verholen

 

en koninklijk omhuld in tijdeloze nacht,

 

Gij zijt het enig doel van ons vereenzaamd dolen

 

van d'aarde en de zee en alle sterrenpracht.

 

 

 

ERIK VAN RUYSBEEK