Arsenaal. Jaargang 3

Existentialisme

Aan Remi

In deze doolhof telt geen geven,
geen hoger liefde treft het hart.
Er is slechts 't schamel verder leven
tot 't uur dat men tot steen verhardt.

Wel zijn er vele, kleine vreugden:
maar telt een lach bij stralen traan?
Er zijn, ik weet het, ook de deugden
die vaak tot ondeugd zijn vergaan.

Er is de zon, doch er is regen;
ze zijn er beide in één dag.
Om dit alleen kan 'k veel vergeven
en schreien met verholen lach.

RIK LANCKROCK