Arsenaal. Jaargang 2

[p. 251]

Zomeravond.

Een zomeravond als zoovele:
'k Zit weer alleen op d'oude bank,
'k Zie vlak voor mij de kindren spelen,
Uit 't hoekcafé klink jazzgejank.

Daar links: twee opgedirkte deernen
Aan 't stoeien met een knap soldaat,
En rechts de meid uit de taveerne
Die op haar lief te wachten staat.

Wat verderop een drietal vrouwen
Aan 't praten over 'k weet niet wat,
Een paar aan 't luchtkasteelen bouwen
Van droomen en van plannen zat.

En ik, een roerloos beeld daartusschen
Verslijt verveeld mijn vrije tijd...
Nu gaat het minnend paar aan 't kussen:
'k Voel dieper nog mijn eenzaamheid.

Willy Biliet.