Arsenaal. Jaargang 2

De Limburgsche schrijversvereeniging.

Er werd een offensief ingezet om het Limburgsche volk nader tot zijn schrijvers te brengen. Daartoe worden een 50-tal voordrachten in de provincie gegeven. Traden reeds op: dhr. Droogmans, voorzitter, Hoewaer, secretaris, Rutten, Brauns. Dit jaar gaat ook de Lustrumviering der Vereeniging door. Een grootsch opzet: tentoonstellingen, muziek, openluchtvertooningen, poëziedag, enz.

Op 30 December vergaderde de Vereeniging.

's Voormiddags sprak pater Brauns in de stemmige raadszaal van het stadhuis voor een select publiek over: Benadering der Poëzie. Onder de aanwezigen bemerkten wij: Zijne Exc. Gouverneur Verwilghen, griffier Van Bokrijk, burgemeester D^r. Bollen, D^r Lyna, vertegenwoordiger der cultureele organisaties, D^r Offergeldt, voorzitter van het Davidsfonds, voorzitter Droogmans, Hoewaer, Indestege, Rutten, Buckinx, Lavki, Prijs, Van Looi, Demunck, e.a.

Ziehier een bondig overzicht van pater Brauns' rede: Poëzie is in essentie heimwee naar kindsheid. Ware poëzie beschouwt

[p. 89]

het menschelijk gemoed onbevangen en is spontaan. Het poëtische zit in het kinderlijk staren, het ingetoomde gevoel, het geheimzinnige, het diepe, dat ineens zang wordt en op de ziel afkomt, onbevangen, spontaan in het adequate woord. Alle groote poëzie zit hem in het eenvoudige of rake. Niet alleen het weemoedige, het droomschoone (Gezelle: Ik hoor Hoornen tuiten) is een essentieel deel der poëzie, ook de poëtische optocht (Marsman: Paradise Regained) en de omtoovering van de werkelijkheid. (Marsman: Opstand van den vitalen - tegen den economischen mensch, die den droom verkwanselt voor wat goud). De dichter is een wiskundige met de menschelijke taal. Het verfijnd menschelijke zit niet in het begrip zelf van het woord, maar in de poëtische attributen. Ware poëzie mag men niet alleen met het verstand willen achterhalen, veeleer moet men ze beluisteren, de atmosfeer aanvoelen. (Leopold: Waar zijn de roode Rozen). Immer moet het eeuwige verwoord worden. Het woord is daartoe bekwaam, omdat gedachte, gevoel en muziek erin vervat zijn. Pater Brauns besloot: ware poëzie leidt terug tot echtmenschelijkheid.

's Namiddags sprak D^r Roukens, professor aan de Nijmegensche universiteit, voor een 30-tal leden der Vereeniging over: Taak en Plaats van Oost-Limburg in den Nederlandschen Stam, Hij gaf een synthetisch overzicht van de Oost-Limburgsche cultuur en verklaarde aan de zijde te staan der jongeren. Hij ijverde voor een nauwe samenwerking der beide Limburgen, gebaseerd op kristelijke principes. Ons werk: handhaven van het erfstuk onzer vaderen (Godsdienst, onderwijs, taal, cultuur.)

Voorzitter Droogmans dankte hartelijk, waarna Zijne Exc. Gouverneur Verwilghen de vergadering sloot. Daarna gezellig samenzijn.

Wij danken dhr. Droogmans voor zijn vriendelijke uitnoodiging. Wij hoorden inderdaad uiterst interessante zaken en vonden onze Limburgsche confraters zeer sympathiek.

Albert de Longie.