Arsenaal. Jaargang 2

Na 't afscheid.

Ik weet: nooit zal je tot me komen:
Je hebt het gister zelf gezegd,
Ik had mijn laatste liefdedromen,
Mijn toekomst in je hand gelegd.

[p. 63]

 

Ik bouwde in voorbije dagen

 

Een luchtkasteel van zuiver goud,

 

Ik wou je door het leven dragen,

 

Dat leven lijkt nu vlak en koud.

 

 

 

'k Moest lange jaren veel ontberen:

 

Mij werd geen enkel leed gespaard,

 

Ik kon mijn doden slechts vereren

 

En hopen op wat bleef bewaard.

 

 

 

Het werd mij toch niet al onthouden,

 

Want wijl mijn mooisten droom verzwindt

 

Besef ik: 'k heb zo veel behouden,

 

Ik bleef gelukkig't grote kind!

 

 

 

Willy Biliet.