Arsenaal. Jaargang 2

Vrede.

Zoo is bij ons en bij de and'ren
't eeuwig vuren plots gestaakt.
We richtten op den heuvelrug
in 't vreemde land onder de boomen
't laatste kruis.

[p. 62]

 

Wij staan met 't wapen aan den riem

 

ter grens van heden en van morgen.

 

In ons wordt 't wilde weren stil,

 

tot vromer daden zijn onz' handen

 

weer bereid.

 

 

 

Wij zijn de duivels die plots goden werden

 

en wij herkennen nauw onszelven weer.

 

 

 

Marc Moonen.

 

 

 

Uit den cyclus ‘Te Velde’, in voorbereiding.