Arsenaal. Jaargang 1

Cynisch liedje.

Voor Jan Renson.

Geen meter lang, geen vinger dik
doch sterk en stevig is mijn touw.
De tijd is om. Ik weeg noch wik:
een lus er in; de dood komt gauw.

[p. 511]

 

Mijn leven was eentonigheid...

 

Nu ik ga beng'len aan dien paal

 

gun ik me wel een aardigheid

 

en sterf daarom eens verticaal.

 

 

 

Eén wensch vôôr ik mijn oogen sluit -

 

schrijf zoo dat ieder 't lezen kan:

 

‘Hij stak zijn tong nog eenmaal uit

 

in 't uur des doods en heette Jan.’

 

 

 

Dries Janssen.