Arsenaal. Jaargang 1

O rijkdom van de vrouw

Wat zijt gij rijk, aanbeden vrouw, zoo zwaar van 't dragen,
vol weelde weegt uw schoot onder de dure vracht,
o rijkdom loom te zijn, de nachten en de dagen,
en is de pijn ook fel, een glimlach is uw klacht.

En rijker zult gij zijn wanneer gij trotsch zult baren
wanneer gij roepen zult van wilde, rauwe pijn,
maar zegenend het leed, dat u mocht openbaren
hoé rijk gij zijt, die van ons kind moogt moeder zijn.

Waarom moet u alleen het lijden toebehooren?
Ik voel me nutloos leeg en hulpeloos alleen.
Natuur deed mij te kort, ik ben berooid als geen.

Mag ik niet lijden dan? Is mij dan niets beschoren?
O rijkdom van de vrouw! Mijn klachten vloeien heen:
ik ben de vader wel, maar zij draagt al de sporen.

Erik van Ruysbeek.